Husk! Huske!

Afgelopen maandag gingen Xander en ik samen naar de barnehage in de veronderstelling dat ik een poosje later naar huis zou gaan en Xander in de middag zou halen. Even later stuurde ik Minke een sms-je waardoor ze begreep waarom collega's hadden gevraagd of ze niet mee moest naar de barnehage :)

Toen we aankwamen bij de barnehage sprak de pedagogisch leider (mooie functieomschrijving hé?) van de barnehage met mij de planning door. Kinderen welke nieuw zijn op de barnehage krijgen een 'innkjøringsprogram' (schrijf ik vast weer fout) met als doel dat het kind went aan de barnehage in het gezelschap van één van de ouders en de leiding en de ouders kunnen op deze manier ook elkaar leren kennen. Het programma voor Xander was op maandag van 9.00 - 11.00, op dinsdag van 9.00 - 13.00 en op woensdag van 9.00 - 15.00. Op de maandag is het dus wennen aan de nieuwe indrukken, op dinsdag maak je dan het middageten mee (van 11.30-12.30) en op woensdag ook de fruitmaaltijd om 14.30. Op de dinsdag is er trouwens ook het paard van de barnehage en mogen alle kinderen paardrijden. Helmpje op, op het paard, begeleiding er naast en zeg maar waar je heen wilt! Een 10 minuten pure pret voor de kinderen - Xander vond het eerst maar eng, maar was toch te overtuigen en even later was hij weg en had ook grote pret.
Tijdens deze dagen was Xander echt niet te motiveren om met de andere kinderen te spelen (had ik ook wel verwacht) - en wilde hij alles doen wat ik ook deed... Wel vond hij het leuk om op de 6-persoons schommel te zitten met andere kinderen dus daar zat hij dan ook regelmatig en ik mocht duwen. Even later kwam er een ander kind en die mompelde iets van "Huske! Huske!" Van de cursus weet ik me te herinneren dat Husk 'onthouden' is, maar wat moest ik onthouden? Gelukkig was er één van de begeleiding die me wist te vertellen dat dat ook 'schommelen' betekend :) Op de woensdag begon hij wat losser te worden, maar de leiding vond het ook wel lastig dat er met hem niet goed gecommuniceerd kon worden door de taalbarriere.

Van beide kanten was er dus een stuk onzekerheid - Xander wist zich niet uit te drukken en de leiding wist niet goed of de communicatie met hem wel zou lukken. Samen hebben we besloten om de wen-periode uit te breiden. De donderdag gingen we om 9.00 naar de barnehage en om 10.00 ging ik een ommetje maken. Natuurlijk werd dit niet gewaardeerd, maar ja... het moet toch. Om 12.00 kwam ik terug om te kijken hoe het ging en de leiding was volledig verbaasd. Het was even een probleem geweest, maar daarna was Xander los gekomen (tot besef dat het toch moest) en begon hij te spelen. Daarna ben ik om 12.30 maar weer weggegaan en teruggekomen om 15.00. Xander had grote pret, ik was te laat voor 't fruit teruggekomen en er was niets meer voor mij :) De vrijdag was hetzelfde schema, maar kwam ik tussen de middag niet meer terug - in de auto grote verhalen over de barnehage... Ook de leiding is nu volledig gerust dat het wel goed gaat komen.

Op de terugweg moesten we natuurlijk stoppen bij de Innlandsmarkedet. Een markt georganiseerd om contact te leggen tussen vooral de kinderen van diverse scholen en de boeren uit de omgeving. De boeren doen ook mee in de lesprogramma's van de school (kinderen bezoeken regelmatig de boer en hebben bijv. een hoekje van een akker zelf wat ze zelf moeten onderhouden en krijgen zo les in de praktijk) en op de markt was er ook een kraampje van de kinderen om te laten zien wat ze geleerd hadden. Xander wilde natuurlijk kijken bij de mini-paarden, de kalfjes, de geiten en varkens. We hebben direct Minke gebeld en deze heeft van huis de camera meegekomen en hebben we een tochtje over de markt gemaakt.

Klik hier voor de rest van de foto's

Zaterdag was het een beetje opschieten - we moesten vroeg bij de kapper zijn om ons haar te laten knippen. Probeer maar eens uit te leggen in de andere taal hoe je haar moet zijn :) Na wat handen en voetenwerk is het toch ongeveer gelukt en konden we (nadat we nog een keer over de markt moesten) nog even naar Gjøvik om wat kleding te kopen.
's Middags heeft Minke de Mondeo nog een kleine wasbeurt gegeven. Het was eerst wel nodig om een paar kilo modder los te spuiten, maar het resultaat mag er zijn! Op de een of andere manier is de auto weer gaan glimmen, wel een heeeeeele aparte ervaring na 3 maand :)

Uitzicht vanaf de voordeur
graan mooi geel, plukjes wolk in de bergen, mondeo schoon :)

Zondag waren we weer in Lillehammer voor de kerk. Het groepje wordt nu weer wat groter en we kwamen er nog wat nederlandse toeristen tegen. Het was hun eerste keer in Noorwegen en waren er nog maar net aangekomen. Iemand uit de kerk schoot ze aan en stuurde ze direct op ons af met de woorden "You can safely sit with them :)". Het was overigens wel apart, zij kwam oorspronkelijk uit Erica (verlengde vaart) en woonden nu in Aalsmeer (vlakbij de oud-voorganger van Menno & Gea). Tsja... de wereld is echt klein :)

's Middags zijn we nog een stukje gaan lopen bij de neveltoppen, een berg in Hedmark met een fantastisch uitzicht. De maand augustus is een erg natte maand geweest en hierdoor was het moeras aan de voet van de berg erg nat en schoot het niet erg op. We konden daardoor niet het hele pad lopen en zijn op de helft teruggekeerd (alhoewel Minke er later achter kwam dat dit ook wel genoeg was) - klik hier voor een paar foto's van de wandeling

Vandaag was het voor Xander de eerste volledige dag bij de Barnehage en mijn eerste werkdag bij UmoeIKT. De verwachting van hun is dat ik de eerste 2 maand niet bepaald productief zal zijn - collega's uit NL zullen dit vast en zeker bevestigen en betwijfelen waarschijnlijk sterk of het bij 2 maand blijft ;)
De eerste tijd zal het inlezen zijn in de concepten die ze verkopen, de projecten welke momenteel draaien en het meekijken met andere konsulenten bij de klanten. Overigens heb ik een kleine flash-back naar DC: m'n collega heeft een kaalgeschoren hoofd, doets iets met cisco en vouwt de hele tijd zijn oren of trekt er aan tijdens het praten... moet nog even nadenken aan wie het me precies doet denken, maar ik ga er echt wel achter komen :)

Barnehage

Vandaag wilde Xander naar de Barnehage om deze aan Minke te laten zien. Natuurlijk waren er geen kinderen (zondag...), maar de meeste gebouwen waren (naar noorse traditie) wel gewoon open en we konden dus rustig rondkijken. Alleen het huis waar ze zitten met erg slecht weer (met opslag van alle kleren e.d.) was wel dicht.

Natuurlijk hebben we deze keer wel foto's gemaakt en deze zijn hier te bekijken. Fantaseer er 20 rennende kinderen bij en het beeld is compleet :)

Circulaire B-65

Zoals ik al eerder schreef zaten we te wachten op ons persoonsnummer. In Noorwegen is het namelijk zo dat alles gekoppeld is aan dit unieke persoonsnummer, vergelijkbaar met het sofi- / burgerservice nummer in Nederland. Nu hebben wij wel een zogenaamd D-nummer, maar dit is niet een 'volwaardig' nummer, maar een nummer waaraan wel veel gekoppeld kan worden maar als je ingeschreven bent bij het folkeregisteret krijg je een volwaardig persoonsnummer.
Het grote verschil met Nederland is dat de integratie van dit nummer heel ver is doorgevoerd. Voor de aanvraag van een plaats bij de barnehage voor Xander hebben we ook voor ons alle drie een persoonsnummer nodig en van wat ik heb begrepen kan een electronische aanvraag voor een plaats niet gedaan worden op basis van D-nummer.

We stonden deze week dus enkele malen met veel spanning de brievenbus leeg te halen, maar helaas... alhoewel er verteld was door de medewerkers dat dit 1 a 2 weken in beslag zou nemen hadden we na 2 weken nog geen persoonsnummer (en dus geen aanvraag).... het begon allemaal een beetje spannend te worden aangezien ik 25-aug moet beginnen met werken.

Deze week dus enkele malen telefonisch contact opgenomen met het folkeregisteret (in de wachtrij.... dat is dus overal gelijk) en tijdens het laatste gesprek werd alles een beetje duidelijker.

De medewerkster vond het namelijk apart dat we 2 formulieren hadden ingeleverd. Tsja, dat was het advies in Hamar: 1 voor mij en 1 voor Minke & Xander. Deze formulieren moesten naar elkaar verwijzen door middel van het veld dat we getrouwd waren en dan kwam alles goed. De medewerkster vertelde dat dit het systeem in de war bracht en het daarom wel eens een grote vertraging zou kunnen hebben, het deed me denken aan circulaire b-65, alleen werd nu niet vrijgeleide a-38 afgegeven ;-)

Daarna heb ik contact opgenomen met de barnehage in Moelv waar we contact mee hadden voor de aanvraag van een barnehageplaats (op advies van de barnehage-konsulent van de gemeente) en die begon het probleem ook te zien en mompelde iets van "nou... dan is het maar te hopen dat je voor 25-aug een plaats hebt". Na enig doorvragen bleek dat die kans nihil was (vreesden we al) omdat de barnehages vol zaten en de wachtrij groot genoeg was om ons wellicht enkele maanden bezig te houden...

Na wat rondbellen (een halve dag) hebben we gelukkig toch een barnehage plaats gevonden in Nydal (vlakbij Hamar). Het enige is.... het is een naturbarnehage.



Wat is een naturbarnehage? Nou, eerst maar eens een kleine uitleg over de barnehages hier :) Een barnehage gaan kinderen heen als een soort dagopvang, maar is vaak ook nodig voor de kinderen voor het opdoen van sociale contacten / voorbereiding op de normale school. Bij een barnehage spelen kinderen veel buiten. En niet een beetje veel, erg veel... ook als het regent. Een naturbarnehage is het nog iets verder: de kinderen zijn buiten tenzij het niet anders kan, dus ook bij regen en ook bij -15C. Ietsjes anders dan de school in Nederland dus...

Donderdag zijn we (Xander en ik) wezen kijken - Xander zag het eerst niet zitten zo veel buiten, maar... wilde wel met andere kinderen spelen. Dit sloeg echter om in enthousiasme toen we er waren.
Een korte omschrijving: Midden in het bos is een flinke open plek. In het midden is een vuurplaats met bankjes er omheen, hier begint over het algemeen de dag. Daaromheen staan 4 gebouwen: Een 'extreem-weer' gebouw (goed geisoleerd, met kachels e.d.) met een keuken / opslag droge kleren, slaapplaats voor wie moe is, etc. Een 'knusse hut' met in het midden een houtkachel en er omheen banken bij de muur langs (het is een rond gebouw) en overal rendierenhuiden over de banken zodat ze lekker warm en gezellig kunnen zitten om verhalen te horen / vertellen. Een hobby-hut waar ze mogen zagen, hameren, knutselen, etc. Een half-open hut met daarin een 'buiten-keuken' en (hoe kan het ook anders!) een bbq. Hiernaast is nog een overdekte eetplaats. Daarnaast hebben ze er dieren (konijnen, op dinsdag een paard, een stukje verder in het bos varkens en nog wat kleinvee) en een flink bos. Ook gaan ze regelmatig 'op pad'. Daarnaast is het idee van een naturbarnehage is dat de kinderen ook leren via de natuur. Overigens zijn een paar basisvaardigheden die ze moeten leren het omgaan met vuur, messen, zagen en hamers. Lijkt wel wat op het lijstje van Nederland met dingen waar je kinderen liever niet mee bezig laat ;)

Omdat het zoveel buiten is moeten ze wel voldoende kleren hebben welke zijn afgestemd op het weer, maar dat is hier bij elke barnehage... ook de gewone barnehages zijn de kinderen halve dagen buiten, ook als het regent, ook als het koud is.

Xander ziet het iig helemaal zitten en maandag gaan we het maar eens proberen hoe het bevalt, als hij de andere kinderen ziet spelen / leren doet hij vast wel mee.

Donderdag was Minke ook laat thuis. Via het ziekenhuis waren er kaarten gekocht voor 'Sommerslagere' in Gjøvik. 2 jaar geleden toen we in Heggenes zaten hadden we er ook naar gekeken, maar waren we afgehaakt door de prijs, de afstand en het tijdstip (ivm Xander), maar nu was ze er dus wel heen geweest.

Het festival laat zich het beste vertalen als afwisselend muziek (80/90-er jaren) en caberet in een ontspannen sfeer met vooraf (gokje?)... een bbq (welke goed beviel). Het concert beviel goed en behalve de goede uitvoering van de muziek maakte ook de drank-kaart indruk (voorbeeld: 1 glas wijn, kr 65 / eur 8,15) - we moeten hier nog wat aan de noorse prijzen wennen :) Sowieso, het arrangement (bbq / concert) was normaal gesproken een eur.80, maar danzij de groepskorting via het ziekenhuis was dit nu een stuk goedkoper.

Alhoewel vooroordelen niet goed zijn werden ze hier overigens wel weer bevestigd, de noren worden een flink stuk losser met wat alcohol op. Overigens was het de volgende dag op het werk wel duidelijk dat een feestje door de week geen goed idee is, iedereen was vrij sufjes :)

Morgen gaan we maar eens regenkleding voor Xander kopen. En wollen ondergoed...

Niet veel gebeurd

De afgelopen week is er niet zo veel gebeurd. We moeten momenteel nog wachten op het bevolkingsregister voor een persoonsnummer en dan kan een plaats op de barnehage voor Xander geregeld worden. Dit begint onderhand wel een beetje spannend te worden, maar we moeten er maar op vertrouwen dat alles goed gaat komen.

Ik had al geschreven dat we de auto gehaald hadden en hem moesten overschrijven de volgende dag. Dinsdag ben ik dan ook naar Gjøvik gereden (naar het Traffikstasjon). Ik dacht alles voorbereid te hebben, alle papieren mee, alles nog een keer controleren, auto verzekerd, etc. Aangekomen bij het traffikstasjon was ik al bij de deur ontmoedigd... er hing een papier dat ook eigendomsbewijs deel 2 nodig was (dit schijnt, hoorde ik later, pas sinds een jaartje of 3 zo te zijn) en die was nog in handen van de vorige eigenaar... Thuisgekomen maar een sms-je gestuurd en afgesproken dat we de volgende ochtend zouden aanrijden voor deel 2.

Woensdag is de auto dan toch goed overgeschreven. Het overschrijven kost hier overigens iets meer dan in NL, een kleine 200 euro (voor auto's van 12jr of ouder), maar ja... Hij is in bezit :)

Vrijdag werd ik gebeld door de DnB ('onze' bank) over de verzekeringen. Het was geen enkel probleem hem te verzekeren als ik m'n officiele adres (volgens bevolkingsregister) nog in Nederland had en ze hebben dus alles weer overgeschreven van Gjensidige naar DnB. Vrijdag kwam er ook een 2e sleutel van de Mitsubishi via de post. De vorige eigenaar vond het niet netjes dat er maar 1 sleutel bij was (de 2e was stuk gegaan) dus had hij een extra sleutel voor ons besteld, da's wel weer netjes.\
Ook nog even met de buurman gesproken over de grote houtblokken in de schuur die er lagen - ik kreeg ze zo 1-2-3 niet door midden voor in de houtkachel (jaja... die is momenteel zo-nu-en-dan nodig). Na wat tips gekregen te hebben (de houtlijm maakt het blok heel sterk) was de oplossing als dat niet zou lukken: "en anders zetten we de trekker er op met het kloofapparaat". Hij is nogal gek van z'n traktor :) Ook is nu ongeveer duidelijk hoeveel brandhout we moeten kopen: een kuub of 5. Nu nog even inkopen en dit in de kelder opslaan. Hij gaf aan we het hout niet op de vloer moesten zetten maar op een kleine verhoging (vrij van de grond), bij smeltsneeuw wilde er nog wel eens wat water naar binnen lopen. Ik kon hem echter vertellen dat dat ook gebeurd bij zware regenval van een paar dagen. We hebben een paar dagen geleden al snel de hele kelder verbouwd....

Zaterdag werd weer een reisdagje. We zijn in Oslo hout wezen halen bij de IKEA. Na een paar uur winkelen hebben we de hele auto volgestapeld met IKEA en konden we weer terug... Er staan nu nog een paar dozen in de gang, we moeten nog wat in elkaar sløtelen. Daar zijn we namelijk niet aan toegekomen, zondag waren we weer bij iemand thuis van de gemeente in Lillehammer, de laatste zomerdienst bij iemand thuis. Dit was direct ook de drukste, een man of 40 a 50 waren aanwezig en na afloop werd (zoals gebruikelijk) weer de BBQ aangestoken. De dienst zou eerst bij de sommerstevne worden gehouden (een soort zomerboerderij in de bergen), maar aangezien het de laatste tijd wat frisjes was en de weersvoorspelling voor de berg 3°C - 6°C was was het maar in de woning "in het dal". Het was wel leuk om daar beneden aan de berg te zitten en te zien dat de hele bergtop in de wolken gehuld was, je zag er niets van. Gelukkig maar dat we beneden zaten (alhoewel het zicht daar ook zo nu en dan minder was, maar dat kwam van de BBQ). Op de terugweg viel Xander in slaap en heeft hij geslapen van half zes tot de volgende ochtend half acht. Daar was 'ie wel aan toe. Zondagavond hebben we nog even met NL gebeld nav onze 7e trouwdag (2e keer in Noorwegen).

Minke heeft een afspraak gemaakt met de verloskundige en 27 augustus heeft ze er een afspraak. Daar moet ze dan ook direct maar een verklaring lospeuteren dat ze mag vliegen. De vliegmaatschappij Sterling ( de vluchten in September zijn 42 euro pp voor een enkeltje ) vereist een verklaring van een arts dat er gevlogen mag worden in week 24-36 van de zwangerschap. Lijkt geen probleem om die te krijgen... Op het werk leren enkele collega's al wat Nederlandse gewoontes en zinnetjes. Een kan al zeggen "jij bent melaats" (schijnbaar een scheldwoord hier) en heeft daarna ook direct maar geleerd "maar ook wel lief".

Oh... hageslag op brood is nog niet goedgekeurd door de Noren :)

Rare jongens.... (deel 2)

Bij het vorige item ben ik zo vrij geweest een artikeltje te schrijven en deze zonder controle online te laten zetten... dom-dom-dom :)

Afgelopen week is Minke nog naar de huisarts geweest. In Noorwegen is het normaal dat als je zwanger bent je tot week 20 onder controle van de huisarts bent, dus we hadden maar een afspraak gemaakt met het legesenter (huisartsen-praktijk). Bij het maken van de afspraak werd er direct gevraagd of ik niet bij het andere legesenter moest zijn, daar was een nederlandse arts... We overwegen overigens wel om ons daar in te schrijven zodra we ons persoonsnummer hebben, maar voor deze keer bleef het bij deze praktijk. Overigens wel lastig voor zo'n medewerkster: ze moest een afspraak maken voor iemand die hier wel woonde, maar nog geen arts toegewezen had gekregen. Uiteindelijk bedacht ze een leuke work-around: onze vaste arts was in nederland, en dit was een eenmalig bezoek. Ook goed...

Terug naar het bezoek van Minke. Uit controle bleek dat alles goed was en het mooi op schema ligt. Ook zijn alle nederlandse papieren omgezet naar een noors document zodat andere artsen er ook iets van kunnen breien en heeft ze een verwijzing gekregen naar de verloskundige, hier heet dat een jordmor (ik vind dit nog steeds een geweldige term: aarde-moeder, doet me denken aan een zak pootgrond). Hier moet ze in week 24 op bezoek en deze week moet ze bellen voor een afspraak. Ook hebben we bij de H&M (jaja, die hebben ze ook) wat mama-klaer (zwangerschapskleding) gekocht, 't was wel nodig en er was opruiming...

Op maandag konden we de auto ophalen. Hiervoor was het wel nodig dat we de auto gingen verzekeren, dus ik ging naar de DnB ('onze' bank). De medewerkster was erg behulpzaam en begon met invoeren, maar na een poosje kreeg ze een foutmelding en moest ze even iemand bellen wat dit betekende: een buitelander probeert een noorse auto te verzekeren. Tsja, da's natuurlijk helemaal verboden. Na de uitleg dat we verhuisd waren en de wijziging ook bekend was bij het folkeregistret, maar.... dat die het nog niet verwerkt hadden kon ze mij niet verder helpen. Ze synchroniseren elke nacht met het registret en dus staat daar een nederlands adres en kon ze niet invoeren. Mijn reactie was dat het niet mijn probleem was dat het registret langzaam was, en dat ik die auto wilde verzekeren. Ze begreep het probleem, dacht even na en zei: "u moet naar de overkant van de straat gaan naar gjensidige, die hebben geen automatische koppeling". Creatief zijn ze wel :)
Dus op naar Gjensidige (ook een bank/verzekeraar) en daar de auto verzekerd. De medewerker wilde ook nog het kenteken weten, maar dat wist ik zo niet. Gelukkig had hij internet op z'n PC en hebben we samen op finn.no (de marktplaats) de auto opgezocht en zei ik "Ja! dat is hem, verzeker die maar!".
Ik zag hem denken: rare jongens....

Vanmiddag hebben we de auto opgehaald (morgen even overschrijven). Hij rijdt wel lekker, maar ik vraag me echt af hoe ik hier in Noorwegen het vermogen van die auto kan gebruiken. Hij heeft 126pk, kan 200 km/u, maar je mag maar 80....
Ik denk dat ik maar een boot ga kopen en die op een aanhanger over de berg ga vervoeren ofzo, kan ik het toch nog testen....

Rare jongens...

Soms als je hier woont schiet je een welbekende spreuk van asterix door 't hoofd "Rare jongens die romeinen". Nu is dat denk ik altijd zo als je gaat wonen in een ander land, het gaat niet zoals in Nederland en hopenlijk gaat dat ook niet gebeuren want anders kan je net zo goed in Nederland blijven wonen (verandering heeft ook z'n charme). Maar toch.... rare jongens die noren.

Vorige week schreef ik nog dat we de aanvraag voor een oppholdstillatelse (verblijfsvergunning) hadden ingeleverd bij de politi waarbij onze aardige overbuurman zei dat het allemaal snel geregeld zou worden. We lezen van andere nederlanders nog wel eens rare verhalen dat dit enkele maanden kan duren, dus we waren al blij met enkele weken.

Zaterdag gingen we een ritje maken naar Heggenes, de Herang Tunet, waar we in 2006 2 maand hebben doorgebracht. Terwijl we hier het pad uit reden nog even in de brievenbus gekeken en tot onze grote verbazing zagen we dat er post in zat van de politi in Hamar! Dat het 2 dagen zou gaan duren voordat we de oppholdstillatelse in de brievenbus hadden was zeker sneller dan verwacht :) Overigens heeft de beamte waarschijnlijk wel last gehad van de warmte want hij heeft in zijn enthousiasme aangegeven dat we een oppholdstillatelse voor een jaar hebben.

Terwijl we onderweg waren naar Heggenes schoot ons te binnen dat dit ook wel een voordeel heeft! We hebben nu papieren waarop staat dat we maar een jaartje blijven (tegen die tijd maar eens een verlenging aanvragen) en we hebben een huurhuis. We voldoen daarmee volgens de douane aan de criteria om een jaar lang met onze nederlandse auto te mogen doorrijden (dus geen import), scheelt weer een kostenpost (maar wel reserveren voor volgend jaar...). In de auto liggen nu dus kopietjes van onze oppholdstillatelse en van het huurcontract - voor oom agent ons aanhoudt met de vraag "waar we mee bezig zijn".

Het was een gezellig bezoekje bij Marco en Marie-José van de Herang Tunet waarbij Xander herinneringen aan het ophalen was (besjes plukken in het bos, in de mond stoppen en met een verbaasde blik zeggen "Hé! Dat ken ik!"). Het is behoorlijk veranderd sinds wij er vertrokken zijn in 2006. Er zijn 2 kamers bij gekomen (een ijslandse en een zweedse familie kamer) en een sfeervol restaurant beneden. En toch... als je buiten loopt is er niets veranderd en denk je dat de tijd heeft stil gestaan. Wel apart, het gevoel hebben alsof je een weekje weg bent geweest en je gewoon terug komt :)

Op de terugweg wilde Xander nog een berg beklimmen. Wij wilden eigenlijk over de Jotumheimvegen terug. Dit hebben we dus maar gecombineerd en aan het einde van de Jotumheimvegen viel Xander in slaap in de auto.

Zondag's zijn we eerst naar de zomer-dienst van de baptistenkerk in Lillehammer geweest en na afloop hebben Menno en Gea nog even de woning bekeken. Wel grappig, Gea had de woning gevonden in een kleine advertentie en had nog geen idee waar ze ons "mee opgezadeld" had :) Na afloop konden ze wel zien dat wij er heel tevreden mee waren. 's Avonds hebben we nog even met z'n 3-en de bbq aangestoken (kuch.... electrisch) en was het weekend weer voorbij.

Maandag ben ik vol goede moed naar Hamar gereden naar het folkeregistret (bevolkingsregister) om ons in te schrijven. Natuurlijk ging dit niet zo makkelijk en moest ik een ander formulier hebben, dit moest nog ondert.... het deed me denken aan formulier A-38...

De volgende dag stond ik er dus weer met ondertekende formulieren, originele bankpassen met daarop het D-Nummer van ons, een gewaarmerkte kopie van onze ID-kaarten, de ID kaarten zelf, de oppholdstillatelse van de politi in 2-voud en vroeg of ze nog meer nodig had. Verbaasd keek ze me aan en het was zo wel in orde... Nu nog wachten op een brief met ons persoonsnummer.

Daarna kon ik verder met een andere taak die mij behoorlijk irriteerde: het zoeken van een 2e auto. Het vervelende is dat als je achter een auto aan belt hij waarschijnlijk al gereserveerd is door iemand anders. Het is volledig normaal om online te zoeken naar auto's, 5 te bellen en te reserveren, 1 te kopen en de andere 4 niets te laten horen. Gevolg: de markt zit volledig op slot...
De dagen er na bezig geweest om mezelf op de lijst te krijgen van mensen die ook geinteresseerd waren in een auto en zijn we nog een stukje wezen rijden naar een Opel Astra te kijken. Gelukkig was het een mooie rit (de auto was namelijk niet echt interessant - nokkenas volledig versleten) en ook de terugweg was mooi. Lekker uit geweest, maar weer zonder resultaat.

Vrijdag heeft Minke een zwembadje gekocht voor Xander. Een beetje raar - we wonen toch 100m van het Mjøsa meer af? - maar Xander heeft een beetje watervrees. Nu hopen we dat dit snel afneemt na een paar dagen spelen in dit bad en dan maar het Mjøsa in. Vrijdagavond kwamen Koos & Emmy ook weer aan in Nederland dus zaterdag hebben we een lange skype-sessie gehad. Xander vond het ook heel leuk om weer met Opa & Oma te praten.

Zondag-ochtend werden we rond 10 uur gebeld door iemand met een auto dat de persoon die de auto gereserveerd had niets van zich had laten horen - dus als we nog steeds geinteresseerd waren konden we wel langs komen. Een uur laten stonden we in Gjøvik te kijken bij een auto en na een snelle controle & testrit hebben we deze gekocht. 't Is een Mitsubishi Galant 1.8 GLi uit 1995 - voor nederlandse maatstaven niet echt een jonge auto, maar in Noorse begrippen redelijk jong. Auto's gaan hier namelijk een 25 jaar mee en voor een 20 jaar oude auto in goede staat betaal je nog rustig een 1.500 euro... Iets anders dan in NL dus. Het voordeel is ook dat een auto zoals wij gekocht hebben over een jaar of 3 nog goed verkoopbaar is (mits technisch ok).

Na de koop zijn we naar de Nordseter gereden voor een zomer-kerkdienst bij iemand thuis. Veel waren weer terug van vakantie en zagen we dus voor 't eerst in lange tijd terug. Natuurlijk is een zomer-dienst niet compleet zonder een bbq, dus ondanks de stromende regen wordt toch de bbq aangestoken en er gewoon een parasol boven gezet. Iedereen in de woonkamer en de bbq op de veranda...

Overigens, schijnbaar hebben we een persoonsnummer. Zondag avond nog een ontvanger besteld van RiksTV (digitenne in Noorwegen). De analoge uitzendingen worden over een poosje gestaakt en de levertijd van de apparatuur is al een 2 weken, dus maar online een aanvraag ingediend. Het kopen van deze apparatuur moet echter geregistreerd worden op een naam en in het systeem (gekoppeld aan folkeregistret) kon ik mezelf zoeken op naam/geboortedatum en alles stond goed. Zij weten meer dan mij, zo maar even naar de brievenbus om te kijken of er wat in zit...