zaterdag 30 april 2011

Karamellvafler

Telkens als wij naar Nederland gaan vragen collega's en kennissen of we niet een paar stroopwafels mee kunnen nemen. De noren schijnen nogal dol te zijn op zoete dingen en stroopwafels gaan er dan ook in als... ja... stroopwafels :)

Dus eens een mailtje naar de REMA1000 gestuurd en uitgelegd dat die hier nogal in de smaak vallen en het zo'n kofferruimte bij ons in beslag neemt, kortom: neem het eens op in het assortiment.

Nu heb ik niet de illusie dat ik de enige was, maar wellicht wel een van de druppels voor de REMA.

Vandaag was ik dan ook erg verbaasd toen ik dit zag bij de REMA in Moelv :)



IKEA Stapelbed

Vorige week was het dan eindelijk zo ver. Het ging eigenlijk wel verbazingwekkend snel die overgang van winter naar lente. Zo ligt er nog een redelijk pak sneeuw, zo is het een grote prutzooi en moet je zowat naar je huis zwemmen. Het pad hier naar ons huis (onverhard) was dus veranderd in een grote modderpoel waar we regelmatig tot de assen in de blubber zaten en voor dat dat water allemaal afgevoerd was...
Maar vorige week was het dus Paasvakantie en normaal gesproken wordt er nog voor een laatste keer een skitochtje gemaakt op de bergen, nu konden de velden al ingezaaid worden (iets waar ze op het moment heel druk mee bezig zijn) en konden wij de zomerbanden onder de auto plaatsen (ja, sneeuw was al even weg, maar we hadden ook grip in die modder nodig, M+S). Wat rijdt dat heerlijk overigens....
Bij de Opel hadden we de banden al vervangen, maar nu kon de Focus dus ook vervangen worden in het weekend voor pasen en tijdens het verwisselen van de banden maak ik dus een verkeerde draai... door de rug.
Maar ja, die banden moeten er toch wel even onder en even doorbijten voor de laatste loodjes want we hadden nog een belofte gemaakt: we zouden naar de IKEA. Xander wilde namelijk een nieuw bed, doet me nogal denken aan Youp van 't Hek met zijn stapelbed :)

Het zitten in de auto ging wel, de stoelen zitten goed en na 2 uur rijden waren we dan is Oslo. Hier kwam ik er pas achter hoe erg het was met de rug. Voorovergebogen over een winkelwagen de tocht der tochten toch volbracht en Minke mocht alles in het wagentje leggen. Na de expeditie konden we dus naar huis met een volle aanhanger en alles thuis uitpakken. Hier heeft alles nog een paar dagen gelegen totdat ook wij konden beginnen aan de paasvakantie - en dus aan het verven en het in elkaar schroeven van de kasten en bedden (ja, want Zahra moest natuurlijk ook een nieuw bed) met een sløteltje.





Uiteindelijk was de kamer na 2 dagen werken geverfd en was alles in elkaar gesløteld. De kinderen tevreden en de rug alweer wat soepeler.