afscheid (2)

Afscheid nemen is soms heel plezierig, maar kan soms ook zwaar vallen. Deze week hebben we beide kanten van afscheid goed leren kennen.

Zaterdag kwamen we 's middags tot de ontdekking dat we nog wel even boodschappen moesten doen. We zijn daarna maar met ons 5-en naar Gjøvik gereden om de normale boodschappen te doen en nog wat in het winkelcentrum te kijken - 't was een dromerige dag :) Zondag was het nogal nat en dat was eigenlijk alleen maar een voorbode voor maandag. Uit de wolken werden gewoon emmers vol naar beneden gegooid... gelukkig waren de voorspellingen voor de rest van de week goed.

Toen het maandag opgeklaard was moest Xander met opa een 'gil-wedstrijd' doen. Eerst in huis, maar al snel op de veranda. Vooral de echo tegen de bergen was leuk maar... later werd Koos toch wat hees...

De afgelopen tijd hadden we de stille hoop dat de woning in Nederland toch verkocht zou worden. Er was een bezichtiging geweest en later toch een 2e bezichtiging door dezelfde persoon. Vorige week vrijdag (18-juli) kwam er een bod! Welliswaar een nogal scherp bod welke we niet wilden accepteren en natuurlijk een tegenbod, maar deze week was dan toch de kogel door de kerk: we zijn de woning kwijt! Daarna volgde regelwerk (met dank aan Meeus voor de prettige gang van zaken en op afstand oplossen van zoveel dingen) om de woning te kunnen verkopen (tsja... je rijdt niet zo makkelijk op en neer) en vandaag een kopie van voorlopig koopcontract gekregen. We nemen dan afscheid van de woning en je weet dat je niet terugkeert naar hetzelfde stekje in Nederland mocht je teruggaan, maar het voelt toch wel erg goed dat die last (zo gaat het denk ik wel voelen als we over een jaar nog de trotse eigenaren waren geweest van 2 woningen) wegvalt en je je kan richten op andere dingen... Dit afscheid hebben we uitbundig gevierd met blandsaft & knackebrød :P

Waar we ons op moesten richten was het inpakken van de auto van Koos & Emmy. Voor hun was het tijd om verder te gaan, vakantie te vieren en terug te keren naar Nederland. Het plannen van de reis viel nogal tegen door een haperende website van Fjordline, maar in de schaarse minuten dat de website toch werkte kuchte het er een verbazingwekkend goedkope tocht uit welke dan ook maar direct geboekt is...
Ik vraag me trouwens af of die optionele brandstoftoeslag en belasting alsnog betaald moet worden - 't leek meer op een systeemstoring :)

Xander heeft echter geweldig geholpen met het inpakken en wist wat er ging gebeuren. Maar de dagen er na (waarin ik veel papierwerk moest doen) waren voor hem dubbelop wennen. Naast de papieren voor de woning moesten er ook nog papieren worden geregeld voor de verblijfsvergunning. Na een mailtje van de werkgever dat ik wel even langs kon komen voor de benodigde papieren zijn we direct heen gegaan ('t werd een hele dag in de auto) en omdat het allemaal zo vlotjes ging (wel ontzettend zoeken naar een stempel - die zou de "burocraten van de Politi" vast vereisen) ook nog maar naar de Politi in Hamar om alle formulieren af te geven. Het warme weer hielp ons goed, de medewerker wilde ook naar huis (bleek een overbuurman te zijn) en keurde alle formulieren goed, plaatste een stempel en glimlachte dat het snel geregeld zou zijn. Laten we het hopen....

Minke bevalt het wel goed bij het Sykehus. Hier en daar is het nog wel wennen (vooral uitleg gevan aan patienten in 't Noors) maar het verstaan gaat al een stuk beter. Het grootste "probleem" hier is namelijk dat je je niet schaamt voor een dialect, maar er juist trots op bent en het zo veel mogelijk probeert toe te passen... Daarbij komt nog eens dat 2 personen met een zwaar dialect elkaar perfect begrijpen, maar de 3e persoon (in dit geval een buitenlander) letterlijk een buitenstaander wordt. Maar over het algemeen is de sfeer goed en zijn de collega's erg geinteresseerd in de gang van zaken in Nederland en geeft Minke er ook een beetje Nederlandse les. Ondertussen begin ik haar Noors steeds minder te begrijpen.

Oh, onze nederlandse kaas is bijna op... wie komt nieuwe brengen?