blog-crisis

Zo, dat is even schrikken. Daar zijn we weer.

De laatste keer dat we iets schreven was op 6 december. Op 14 december hebben we wel wat laten horen, maar echt schrijven... nee, dat was het ook weer niet.
Om de afgelopen 1,5 maand nu in detail te beschrijven wordt wat lastig, vandaar een kleine inhaalrace, genaamd blog-crisis.

Op 14 december is dus Zahra geboren. Ondertussen weten de meesten ook de 2e naam die we bedacht hadden. Voluit is het dus Zahra (NL variant: Sara) Jannicke (NL variant: Janneke/Jeannette) Brinkman.
In Noorwegen is het normaal om in het ziekenhuis te bevallen en daarna daar ook een poosje te blijven. Kraamzorg kennen ze hier niet, zoals in Nederland, dus mag je een weekje in hotel 'sykehus' blijven. In eerste instantie zou ze op woensdag al weer naar huis gaan, maar... de voeding wilde niet echt lekker op gang komen (eigenlijk wilde Zahra het niet opdrinken) dus was het advies van de verpleegsters 'blijf nog maar een paar dagen' om niet te veel stress thuis te hebben. In die week heeft Minke aardig wat data verzameld (foto's en filmpjes)





Die week was het wat chaotisch. Ik bracht Xander naar de barnehage, door naar het werk, terug Xander halen, samen naar het ziekenhuis, daar eten, naar huis, naar bed en dat de volgende dag herhalen. Xander was het hier niet helemaal mee eens, want zijn kleine zusje moest mee naar huis. Het kostte wat overtuigingskracht, maar uiteindelijk begreep hij dat dat nog even moest wachten. Woensdag begon mijn 'papa-permisjon' (dat duurt hier 2 werkweken, maar samen met de kerstvakantie en nog een cursus tussendoor betekende dat dat ik per 15 januari weer moet werken) en werd het wat rustiger. In de dagen er na kwamen in de middagpauze vaak wat collega's van Minke langs om even te buurten. Het was natuurlijk ook erg dichtbij (afdeling af, straat oversteken, met de lift naar boven, klaar) en Minke had vanaf haar kamer zelfs uitzicht op de wachtkamer van de afdeling radiotherapie (kon precies zien of ze het wel druk genoeg hadden daar).

Omdat ik me *kuch* begon te vervelen op woensdag ben ik maar eens op pad gegaan voor een 2e auto. (Eigenlijk was ik moe, zat ik even bij te komen achter de PC en kwam toevallig de auto tegen... )

Momenteel hebben we een Noorse auto (Mitsubishi Galant) en nog steeds een Nederlandse auto (Ford Mondeo). Van onze verzekeraar mogen we hier nog mee rijden tot eind februari en daarna is hij onverzekerd. Gevolg is dat we OF hem moeten verzekeren voor een absurd bedrag OF hem moeten importeren voor een absurd bedrag (er zit wat schade aan). Uiteindelijk heeft een calculator het lot van de auto bepaald: hij gaat naar de noorse sloper tenzij iemand anders hem komt ophalen ( *gratis af te halen* ). Eigenlijk best wel jammer van de auto, maar economisch is dit voor ons de beste keuze.
Gevolg is dat we een andere auto moesten kopen en we stonden in dubio: of een grote station kopen als familie-auto of eerst een kleine zuinige auto voor op en neer naar het werk. Toevallig kwamen we deze auto tegen en toen was het direct duidelijk: ik ga met een Peugeot 106 naar het werk. Donderdag mocht ik deze auto dus regelen inclusief verzekeringen e.d. (en de administratie bij DnB Nor weer op orde brengen ivm een chaos in mijn account).

Vrijdag 19 december was Xander jarig! Wel een beetje raar - met z'n 2-en thuis en hem naar school gebracht (was laatste dag op de barnehage, dus groot feest in combinatie met zijn verjaardag).
Minke mocht 19 december ook naar huis en na een rondje over de afdeling Stråleterapi (Radiotherapie) om daar beschuit met muisjes te brengen (reactie: huh? taartversiering?) met z'n 3-en in de auto gestapt. We hebben eerste de Peugeot opgehaald bij de garage en deze naar huis gereden. Daarna hebben we met z'n 3-en Xander opgehaald bij de Barnehage (wat hij natuurlijk geweldig vond) om daarna naar huis te gaan en zijn verjaardag te vieren.

Met het virtueel aanwezige bezoek (via Skype) de kado's uitgepakt. Xander was het meest in zijn nopjes met het houten treinset en de Pieter Post auto's (in noorwegen Postmann Pat).

Zondag had Xander nog het Juletrefest op de Barnehage. Het begon met dat alle kinderen konden spelen (en dat werd natuurlijk met de slee spelen vanaf de heuvel).



Daarna was het wat eten: lompe met pølse en daarna risegrøt (dikke, in melk gekookte, rijst met suiker/kaneel/boter). Na dit typische kerst-eten ging iedereen rond de kerstboom staan, rondjes lopen en liedjes zingen. Het laatste liedje wat gezongen werd was voor de Julenisse (soort noorse kerstkabouter) in de hoop dat hij kwam om wat lekkers te geven.




Natuurlijk kwam de nisse en had voor iedereen een zakje snoep bij zich. Dit werd gevolgd door een (hoe kan het ook anders?) loterij en na deze trekking was het feest al snel afgelopen en ging iedereen weer naar huis (ook omdat het al aardig donker begon te worden).
's Avonds was er nog kraambezoek (Menno en Gea) en die hebben ons van de blauwe muisjes afgeholpen (we hadden zowel roze als blauwe muisjes meegenomen uit NL maar op de een of andere manier gingen de roze muisjes vrij snel op).

Maandag 22 december kregen we het volgende bezoek. Minke's ouders kwamen langs en bleven tot 31 december en hebben hier dus het kerst met ons gevierd. Xander vond kerst-avond geweldig (volgens mij kwam dit vanwege de kadootjes) en na enkele rondes kadopapier scheuren en naar de boom rennen voor het volgende kado was het hele huis bezaaid met speelgoed en papiersnippers. Ook had hij weer een uitbreiding voor zijn houten treinset dus de baan kon nog langer gemaakt worden. Volgens Xander was dit echter nog steeds niet lang genoeg en we reden na de kerstdagen naar de Biltema voor nog meer treinspoor van zijn zakgeld.
Xander heeft in die week nog laten zien hoe je moet slee-en en opa en oma mochten ook mee doen. Uiteindelijk viel hun de kou enorm mee (gewoon goed aankleden en spijkerbanden zijn ideaal onder een auto als je over het ijs moet) en hebben ze de winter maar meegenomen naar Nederland. Hier werd het na hun vertrek spontaan een stuk warmer (van -18C overdag naar rond het vriespunt) en in Nederland werd het flink koud (daar was het spontaan -20C 's nachts!).

Met de kerstdagen was er ook een kado met een frituurpan. Natuurlijk moesten we deze goed testen en op oudejaarsdag hebben we oliebollen gebakken. We hadden eerst nog het idee om deze ook aan de buren te geven, maar volgens mij hadden ze hoogte gekregen van deze snode plannen en zijn ze allemaal vertrokken naar familie/vrienden en hebben ze ons alleen gelaten op het terrein. Toch was oudejaarsavond erg gezellig en Xander vond het vuurwerk afsteken helemaal top en stond te joelen als er weer iets de lucht in ging. Daarna hebben we nog een rondje zitten bellen / skypen en om 2 uur hebben we allemaal het bed weer opgezocht om de volgende dag flink moe te zijn.

Op nieuwjaarsdag hebben we maar een troostpakket gebracht naar Mesnali. We hoorden van Menno via de SMS dat de oliebollen van hun niet geheel gaar waren geweest en aangezien wij nog genoeg over hadden zijn we in de auto gestapt om daar de oliebollen te nuttigen.

De week daarna werd het wat rommelig. Zahra begon steeds meer last te krijgen van buikkrampen en verstoorde aardig de nachtrust. Gevolg was dat we overdag de nachtrust wilden inhalen (maar Xander vond dit idee weer niet zo geweldig) en aan het einde waren we allemaal flink moe...

Op 5 januari begon het leven weer gewone vormen aan te nemen. Xander ging voor het eerst naar de nieuwe Barnehage en dit bevalt hem wel goed. Natuurlijk is het wel totaal anders dan de vorige natuur-barnehage (eigenlijk was dat veel leuker) maar het is wel een goede voorbereiding op de school waar hij na de zomervakantie waarschijnlijk heen gaat.

Vanaf 6 januari mocht ik met verlof van het nachtbraken en ging naar Oslo voor een cursus bij Microsoft. De cursus was erg leerzaam en het hotel in het centrum van Oslo was ook niet verkeerd. 's Avonds nog even een rondje lopen door het centrum (en bij de kades langs) is best wel ontspannend. Donderdag voelde de stad totaal anders aan. Ik wilde wat gaan eten, maar veel restaurantjes waren dicht en het personeel stond gespannen achter dichte deuren te kijken. Raar... Ook niet helemaal normaal waren de helicopters boven het centrum en de hoeveelheid sirenes. De sfeer was erg gespannen en het werd een onrustige nacht. De volgende ochtend begreep ik pas helemaal wat er aan de hand was geweest: in de straat er naast waren flinke rellen uitgebroken (op 10 januari hebben ze dit trouwens nog een keertje overgedaan)



Rellen in Oslo - 8 jan 2009


Natuurlijk hebben we nog een flinke hoeveelheid foto's geschoten de afgelopen weken, een kleine verzameling hiervan hebben we in een foto album voor jullie gezet.

Jaarwisseling