afscheid (2)

Afscheid nemen is soms heel plezierig, maar kan soms ook zwaar vallen. Deze week hebben we beide kanten van afscheid goed leren kennen.

Zaterdag kwamen we 's middags tot de ontdekking dat we nog wel even boodschappen moesten doen. We zijn daarna maar met ons 5-en naar Gjøvik gereden om de normale boodschappen te doen en nog wat in het winkelcentrum te kijken - 't was een dromerige dag :) Zondag was het nogal nat en dat was eigenlijk alleen maar een voorbode voor maandag. Uit de wolken werden gewoon emmers vol naar beneden gegooid... gelukkig waren de voorspellingen voor de rest van de week goed.

Toen het maandag opgeklaard was moest Xander met opa een 'gil-wedstrijd' doen. Eerst in huis, maar al snel op de veranda. Vooral de echo tegen de bergen was leuk maar... later werd Koos toch wat hees...

De afgelopen tijd hadden we de stille hoop dat de woning in Nederland toch verkocht zou worden. Er was een bezichtiging geweest en later toch een 2e bezichtiging door dezelfde persoon. Vorige week vrijdag (18-juli) kwam er een bod! Welliswaar een nogal scherp bod welke we niet wilden accepteren en natuurlijk een tegenbod, maar deze week was dan toch de kogel door de kerk: we zijn de woning kwijt! Daarna volgde regelwerk (met dank aan Meeus voor de prettige gang van zaken en op afstand oplossen van zoveel dingen) om de woning te kunnen verkopen (tsja... je rijdt niet zo makkelijk op en neer) en vandaag een kopie van voorlopig koopcontract gekregen. We nemen dan afscheid van de woning en je weet dat je niet terugkeert naar hetzelfde stekje in Nederland mocht je teruggaan, maar het voelt toch wel erg goed dat die last (zo gaat het denk ik wel voelen als we over een jaar nog de trotse eigenaren waren geweest van 2 woningen) wegvalt en je je kan richten op andere dingen... Dit afscheid hebben we uitbundig gevierd met blandsaft & knackebrød :P

Waar we ons op moesten richten was het inpakken van de auto van Koos & Emmy. Voor hun was het tijd om verder te gaan, vakantie te vieren en terug te keren naar Nederland. Het plannen van de reis viel nogal tegen door een haperende website van Fjordline, maar in de schaarse minuten dat de website toch werkte kuchte het er een verbazingwekkend goedkope tocht uit welke dan ook maar direct geboekt is...
Ik vraag me trouwens af of die optionele brandstoftoeslag en belasting alsnog betaald moet worden - 't leek meer op een systeemstoring :)

Xander heeft echter geweldig geholpen met het inpakken en wist wat er ging gebeuren. Maar de dagen er na (waarin ik veel papierwerk moest doen) waren voor hem dubbelop wennen. Naast de papieren voor de woning moesten er ook nog papieren worden geregeld voor de verblijfsvergunning. Na een mailtje van de werkgever dat ik wel even langs kon komen voor de benodigde papieren zijn we direct heen gegaan ('t werd een hele dag in de auto) en omdat het allemaal zo vlotjes ging (wel ontzettend zoeken naar een stempel - die zou de "burocraten van de Politi" vast vereisen) ook nog maar naar de Politi in Hamar om alle formulieren af te geven. Het warme weer hielp ons goed, de medewerker wilde ook naar huis (bleek een overbuurman te zijn) en keurde alle formulieren goed, plaatste een stempel en glimlachte dat het snel geregeld zou zijn. Laten we het hopen....

Minke bevalt het wel goed bij het Sykehus. Hier en daar is het nog wel wennen (vooral uitleg gevan aan patienten in 't Noors) maar het verstaan gaat al een stuk beter. Het grootste "probleem" hier is namelijk dat je je niet schaamt voor een dialect, maar er juist trots op bent en het zo veel mogelijk probeert toe te passen... Daarbij komt nog eens dat 2 personen met een zwaar dialect elkaar perfect begrijpen, maar de 3e persoon (in dit geval een buitenlander) letterlijk een buitenstaander wordt. Maar over het algemeen is de sfeer goed en zijn de collega's erg geinteresseerd in de gang van zaken in Nederland en geeft Minke er ook een beetje Nederlandse les. Ondertussen begin ik haar Noors steeds minder te begrijpen.

Oh, onze nederlandse kaas is bijna op... wie komt nieuwe brengen?

gratulerer med dagen

Soms gaat alles zo snel dat je in 't weekend vergeten bent wat er de week gebeurd is... dit was zo'n weekje.

Afgelopen week gingen Minke's ouders een paar dagen naar Oslo. Nu kan je met de auto gaan, maar waar laat je die staan? Dan is het toch makkelijker om de trein te pakken (vanuit Moelv) en je lekker laten rijden (iets minder dan 2 uur) en in centrum Oslo uit te stappen (in de drukke wereld).

Ondertussen hadden wij dus twee auto's ter beschikking en kon ik met de extra auto wat dingen regelen. Zo moest ik in Moelv een depositumkonto openen (rekening met sleutelgeld voor de woning) en naar Hamar voor de oppholdstillatelse (soort verblijfsvergunning) en nadat ik woensdag heen gereden was mocht ik donderdag nog een keer heen (woensdags zijn ze wel open, maar behandelen ze dat formuliertje niet). Gelukkig hadden we alle papieren op orde en kon het allemaal in 1x afgehandeld worden ware het niet dat ik geen organisatienummer had van m'n werkgever (en dit ook niet in het contract stond) had en hier dus eerst achteraan moet... volgt meer dus :)

Donderdag was het ook de verjaardag van Minke en op 't werk verheugden ze zich al op Nederlandse appeltaart welke goed in de smaak viel. Overigens wel apart: in NL hebben we koffietijd en daarbij is er gebak. Hier was het in de middagpauze na het brood-eten (wel eerst je trommeltje leeg eten!). Eerst een klein stukje om te proeven (en iedereen snijd dus zelf een klein stukje af) en de liefhebber neemt later een 2e of 3e stukje (nadat anderen ook de kans hebben gehad) tot het geheel verwerkt is... Overigens was dit niet de eerste verjaardag in Noorwegen (zie deze pagina) maar toen was er toch iets minder bezoek :)

Aan het einde van de donderdag (na het avondeten) kwam de trein uit Oslo weer terug met verjaardagsbezoek. We zullen de vakantieverhalen niet verpesten dus Oslo-ervaringen maar even zelf aan hun vragen... ;)

Behalve het bezoek via de trein was er nog veel virtueel bezoek: Tijn heeft een luid "Lang zal ze leven" gezongen via Skype en er was veel telefoon. Na een gezellige avond was het dan toch het einde van de verjaardag en lag Xander flink laat in bed (wat je de volgende dag wel verneemt). Nog bedankt voor de kaartjes en de telefoontjes!

Als je hier in huis leeft veranderd er elke dag wel een beetje en eigenlijk is het grootste gedeelte nu wel opgeruimd / in de kasten gezet / opgehangen door steeds een beetje te doen. Minke's moeder heeft de gordijnen allemaal genaaid & opgehangen (daarvoor moesten we nog wel even naar de naaimachine winkel in Gjøvik omdat de naaimachine stuk ging) en het kan nu 's nachts weer donker worden in huis.

Over een paar dagen (nog onbekend wanneer precies) gaan Koos & Emmy weer verder met hun vakantie (waarschijnlijk richting het westen, de fjorden) en daarna weer naar NL en blijven we hier met ons 3-en achter. Dit leverde wel enkele problemen op: we konden geen koffie meer voor ze schenken en Xander kan ze dan niet meer wakker maken met een weersvoorspelling (OMAAA! WAKKER WORDEN - HET REGENT!). Dit probleem is nu opgelost dankzij wat kleinigheidjes: een wekker met ingebouwde barometer en 2 koffiemokken van de YX (YX = een tankstation en met de koffiemok kan je de rest van 2008 gratis koffie halen bij YX stations). Het is nog wel wat plannen voor de komende vakantie voor ze (vooral omdat de Fjorline website er regelmatig uit ligt) dus dat is nog wat onduidelijk...

De rust begint nu weer een beetje terug te komen en er is nu zelfs tijd om wat piano te spelen en Xander gilt weer lekker mee...

Een rondleiding

we wonen in een wigwam

alles komt op orde

Alles begint nu een beetje op orde te komen. De dozen zijn (grotendeels) uitgepakt, nieuwe IKEA meubels in elkaar gesløteld, meubels staan op hun plaats, voor veel ramen hangen al gordijnen (danzij Minke's moeder), er hangt een brievenbus bij de weg, de eerste poststukken zijn binnen en Minke heeft de eerste werkweek er op te zitten. Ook is Minke's vader terug uit Nederland (ca. 5000km in 1 week is best veel)

Het werk bevalt haar wel goed, maar de eerste week was toch wel even wennen, vooral het Totens dialect wat gesproken wordt rond Gjøvik valt lastig. Gelukkig spreken de collega's tegen Minke zelf gewoon ABN (Algemeen Beschaafd Noors) en dit begint nu al goed te wennen. De eerste week was het vrij rustig op het werk, 1 van de 2 bestralingsapparaten ligt in storing dus hebben ze dubbele bemanning op het overgebleven toestel en is het vechten wie dan weer een patient mag behandelen en na 2 patienten wordt je met pauze gestuurd. Het grote voordeel van deze situatie is dat ze kan wennen aan het noors.

Op het werk kwam wel het verzoek om zo snel mogelijk een skattekort (=belastingkaart) te regelen. Overigens had mijn werkgever er ook al om gevraagd dit te regelen voor ik ging beginnen dus dit moest even geregeld worden. Zonder een dergelijke belastingkaart is een werkgever namelijk verplicht om 50% van het salaris in te houden als belasting (later wel te verrekenen, maar wel lastig) en met belastingkaart hoef je alleen maar het nodige te betalen (zelfde als belastingverklaring in NL, maar moet je het hier via belastingkantoor regelen). Na een gezellig bezoekje aan het skattekontor liep ik na een half uurtje naar buiten met een papiertje waardoor we maar ca. 25% hoeven af te dragen...

Deze week hebben we ook weer voor het eerst normaal kunnen eten. Het nieuwe fornuis kwam binnen bij de Elkjøp (een grote electronica keten in Noorwegen).
Toen we hier kwamen zijn we de volgende dag direct naar de Elkjøp gegaan voor een fornuis (zat niet in de keuken, wel een gat waar 1 in paste). Eigenlijk wilden we het liefste een inductie fornuis maar daar waren enkele bezwaren tegen. Danzij Bert wisten we dat bij inductie de pannen elkaar niet mogen raken (nogal lastig te voorkomen bij een normaal fornuis van 60cm breed) en daarbij was dit ook een vrij prijzig apparaat. De keus was dus al snel gemaakt voor een keramisch apparaat, maar deze was niet op voorraad en kregen we het apparaat wat er naast zat met een leuke korting en was hij leverbaar vanaf de dinsdag. Ze zouden bellen wanneer deze binnenkwam, maar we hoorden niets. Geen nieuws is goed nieuws dus toch maar heen gegaan en daar stond 'ie! Na wat kastje-muur-kastje heen en weer gestuur lag hij dan toch nog achterin de auto.

Aangezien er toch wat tijd voor ontspanning was en het fornuis ook gebruikt kon worden was het natuurlijk tijd om te gaan vissen... Na een half uurtje vissen voeren zijn we weer teruggegaan naar huis want het begon te regenen :) Een geruststelling voor de hippies: we hebben de vissen (nog) geen pijn gedaan. Of het moet pijn zijn geweest aan de lachspieren, want die zijn gierend van het lachen bij de hengels langsgezwommen...

Xander en opa aan het vissen
[ klik hier voor grotere versie ]

Qua communicatie is nu ook alles op orde - boven verwachting snel! Binnen 2 dagen hadden we hier een internet verbinding (probeer dit maar eens te verbeteren), maar vaste telefonie (ook via Eidsiva) zou op dinsdag geactiveerd worden. Dinsdag hadden we nog geen telefonie dus nog maar eens een dagje gewacht en daarna gebeld (mobiel) en was het binnen 1,5 minuut telefonisch geregeld - complimenten voor de provider - en hebben we nu dus een vast noors nummer.
Dankzij VoIP telefonie (telefonie via internet) hebben we nu ook een Nederlands telefoonnummer (het 050-nummer op de verhuiskaart) en gaat de telefoon hier in Noorwegen keurig over als er gebeld wordt naar het Nederlandse nummer. Grote voordeel is dat er dus weinig kosten zijn vanuit NL om ons te bellen (niet meer dan normaal bellen naar Groningen) en het gesprek over het internet naar ons toe wordt gezonden en wij er ook niets extra voor hoeven te betalen. Overigens best wel een raar idee dat je met elkaar belt voor bijna niets :)

Ook communicatie via skype functioneert goed. We hebben al regelmatig zitten "skype-en" met NL - en dan voel je de afstand toch een stuk minder. Het leuke is dat er dan ook een "virtuele rondleiding" gegeven kan worden (webcam op de notebook, een volle accu, camera 180 graden draaien, wifi internet en lopen maar!) en dat is ook wel eens gebeurd. Overigens is het maar goed dat we wat afgelegen wonen, anders zouden mensen toch rare ideeen krijgen als ze dit door de straat zagen lopen :)

Emmy geeft Annet een rondleiding

Foto's van de verhuizing

Zoals nog beloofd wat foto's van de verhuizing (inpakken, reis, aankomst) en de eerste week. Foto's van de woning komen nog een van deze dagen, maar soms is 't een beetje druk :)

Verhuizing & 1e week

Bereikbaarheid

Zoals al eerder gezegd hebben we sinds enkele dagen een internet verbinding. Vandaag was het tijd om orde op zaken te maken en zijn we nu ook bereikbaar op ons 050 nummer welke op de verhuiskaart is aangegeven.

Dit betekend dat je vanuit NL een 050-nummer belt (dat is Groningen) en dus alleen maar het tarief betaald naar Groningen (vaste telefonie). Dit gesprek wordt daarna over het internet naar ons toe verzonden en hier gaat de internet-telefoon van ons over (staat altijd aan).
Het grote voordeel is dus dat het vanuit NL weinig kost om ons (in NO) te bereiken.

Vanaf morgen hebben we dus ook een noors telefoonnummer, maar dat is denk ik minder interessant vanuit NL :)

een intensief weekje

Pfff... het grootste lijkt nu achter de rug (maar stiekem hebben de noren wel nog wel wat in petto ben ik bang).

Precies een week geleden waren Minke en ik onderweg van Groenekan naar Erica met een vrachtwagentje. We hadden een Clixtar gereserveerd met een laadruimte van 5.8 meter, maar.... die was niet beschikbaar en moesten we dus genoegen nemen met 5.4 meter. Dit lijkt niet veel, maar dit betekende wel dat we niet zoveel ruimte hadden maar wel meer kg mochten vervoeren ( 25 kuub, 3.6T ipv 27 kuub, 3.2T ). Aangekomen in Erica stonden er al enkele inpakkers te trappelen van ongeduld (nou ja.... eigenlijk zaten ze achterhuis op een tuinstoel te genieten van het weer). Om half twaalf begon het inpakken dan toch! Het was warm (en dus zweten) en tussen het inpakken en drinken door moesten de restanten van de bbq nog weggewerkt worden en 's avonds was het chinees ophalen. Na het eten kwamen Arie en Sara nog langs om te kijken of er nog iets voor de studentenkamer bij was (veel succes met studeren in Leeuwarden!) en mochten we nog met 2 aanhangers vol naar de schuur van Arie. Om 12 uur na het begin van het inpakken was het om half twaalf achterover vallen op een luchtbed, een lange vermoeiende dag welke we niet alleen hadden kunnen doen. Bedankt voor alle hulp!

Dinsdag ochtend ging ik eerst naar Kuper douaneservice in Nw-Amsterdam voor wat papierwerk (formulier voor export van verhuisgoederen). Ze waren vanaf 7 uur open dus ik was er om 7:15, loop binnen, zie een bel bij de balie, druk er op en hoorde direct een bevestiging dat dit signaal overgekomen was (kolere zenuwlijder! Heb je geen geduld?) Na enig conflictbemiddelend optreden werd er dan toch begonnen aan het klaarmaken van de papieren, maar dit duurde tot bijna alf-negen.... Ondertussen kwamen Minke's ouders en Fokko aan en hebben we (alhoewel de auto vol leek) nog wat dingen in de auto geladen. Voor we weg gingen werden we nog door de buurtjes uitgenodigd voor koffie met een koek en dit viel erg in de smaak :) Daarna begon een rit naar Malmo ( Minke ging eerst nog met de Ford naar de garage omdat de verlichting niet meer werkte. Daar konden ze niets vinden en na het loshalen van de massa en terugplaatsen van deze deed alles het weer, 't lijkt wel windows ). Pas bij Flensburg had de Ford de vrachtwagen weer ingehaald en gingen we samen verder naar Zweden en om half tien 's avonds kwamen we aan bij het Formule1 hotel.

Woensdag gingen we verder van Malmo naar Noorwegen. Alles liep voorspoedig, maar bij de grens toch even wat gedoe. Met de douaneformulieren moest ik mij melden werd gezegd. 5 wachtenden voor mij en daarna aan de beurt! Maar het douanepersoneel keek naar het formulier opgemaakt door de douaneservice en zei direct "eerst naar expeditie". Na 10 minuten wachten bij expeditie (vooraf opgestuurde formulieren) keek iemand naar het formulier, klopt het kenteken in en zegt "Hmm... staat niet in systeem, naar expeditie formulieren laten opmaken" (douane-service had kentekenplaat van de aanhanger opgegeven ipv de auto). Na een half uur wachten bij expeditie krijg ik toevallig dezelfde persoon :) Ik heb hem vriendelijk toegelachen en gezegd dat 'ie het maar in orde maakte. Hij bekijkt het stapeltje formulieren eens verder dan alleen het voorblad van de douaneservice en vraagt of het alleen verhuisgoederen zijn en of het van mij persoonlijk is. Ja, natuurlijk, daarom ben ik hier toch? Dan moet ik naar de douane, dit formulier is niet juist en moet me gewoon even melden bij douane. Nadat ik duidelijk gemaakt had dat douane mij naar expeditie stuurde en hem verzocht dan even de douane te bellen omdat ik niet nog een keer een half uur wilde wachten belde hij de douane op om deze vriendelijk te verzoeken mij te helpen (He! Ik ben niet jou receptie! Waarom stuur je hier mensen heen met verhuisgoederen, doe eens je werk! Ja, ik stuur hem nu naar je toe en je helpt hem maar!) kreeg ik een vriendelijk blik naar me toe met de melding "het is geregeld hoor". De douaneservice wilde me daarna graag helpen en een dik uur nadat ik bij de douane kwam kon ik zonder controle gewoon doorrijden naar Moelv :) (maar eerst een ijsje over de grens). Onderweg naar de woning kreeg ik een sms-je van dat er een montør voor de deur stond en wij er niet waren. 's avonds rond 10 uur waren we zelf bij de woning en konden we ons verbazen over de woning.

Donderdag hebben we de auto in 2,5 uur uitgepakt en konden we de eerste dingen op z'n plaats zetten. Alles liep op rolletjes en tussendoor kwam de montør nog een keer langs die zijn eigen weg ging (tussen al onze bezigheden door) en onze aansluiting in orde maakte. Na 1,5 uur ging hij weer weg met de melding dat hij achter Eidsiva aan ging bellen omdat nog niet alles aanwezig was. De keuken in de woning is erg compleet, maar er was geen fornuis aanwezig en die moesten we zelf kopen. Na wat opmeten gingen Minke en ik naar de Elkjøp voor een fornuis en hier waren we al vrij snel klaar en riepen we een verkoopster. Maar natuurlijk was het uigekozen fornuis niet beschikbaar (pas half juli) maar konden we wel het fornuis wat er naast stond met korting krijgen per 8 juli. Leek ons een goede oplossing en dinsdag moeten we deze ophalen. We waren dus verplicht om 's avonds te bbq-en, maar dat was geen straf met het mooie weer.

Vrijdag zou eigenlijk een rustdag zijn, maar iedereen rommelde toch wat door en werd o.a. de computerhoek opgebouwd. Er kwam een briefje met de post dat Eidsiva het modem geleverd had en deze konden we ophalen bij 't postkantoor. Net voor we er heen wilden belde de montør op dat hij weer langs wilde komen om alles af te maken. Hoezo Noren zijn langzaam :) Het gevolg was dat we vanaf vrijdagavond al internet hadden en om 12 uur 's avonds waren we online.
Telefonie hebben we nog niet (alleen voip, maar nog geen noors nummer), maar dat komt in de loop van de week (verwacht op dinsdag 8 juli) en dan zijn we ook bereikbaar op ons NL 050-nummer (via voip laten doorschakelen). Maar we kunnen dus weer skype-en!

Zaterdag ging de vrachtwagen weer terug naar huis en zijn we 's middags nog even naar de IKEA in Oslo geweest. Hier hebben we een paar bureaustoelen, een kast, gordijnen en veel losse dingen gekocht. Natuurlijk was hier een kast welke we wilden kopen wel op voorraad, maar.... konden we hem niet meenemen (lag 2m hoog, vorkheftruck mocht niet rijden met klanten in de winkel, de kleine waarmee wel gereden mocht worden kon het niet tillen en ik mocht ook niet het rek in klimmen). Daarna vlug naar de andere IKEA in Oslo gereden (half uur rijden) en daar lag hij wel op voorrad en konden we hem inladen. Half twaalf waren we weer thuis (maar nog wel voor het donker) en waren we een beetje moe...

Zondag naar de baptistenkerk in Lillehammer geweest. We kregen al een sms-je dat het in Mesnali zou zijn (in de zomervakantie is het vaak bij iemand thuis omdat bijna iedereen weg is) dus het werd een gezellige dag en we waren om zes uur 's avonds weer thuis. 's Avonds nog even de server aangesloten, wat zitten skype-en met Nederland (Fokko & Koos waren de hele nacht doorgereden met de vrachtwagen en waren om 5 uur in de ochtend in Erica aangekomen).

Vandaag is Minke voor 't eerst naar het werk gegaan bij 't ziekenhuis in Gjøvik. Ze moest zicht vandaag om 8 uur melden met een extra paar schoenen :)
Tot nu toe nog niets gehoord, dus het zal wel goed gaan, dit komt wel in een volgend berichtje.

Er zijn de afgelopen week veel foto's gemaakt, maar dat moet nog even uitgezocht worden en die worden dan wel online geplaatst, maar het is nog een beetje rommelig.