Typisch Nederlands?

De afgelopen weken staan voor de afwisseling weer eens in teken van ziekte. Na een paar rustige dagen met Zahra na de vaccinatie, werd ze na 4 dagen dan toch wel ziek. Een dagje hoge koorts en daarna 2 dagen met overgeven. Dit met het gevolg dat wat ze was aangekomen ook weer kwijt was. Gelukkig kreeg ze na een paar dagen reuze honger en is ze weer op gewicht. Zahra is niet de enige die ziek was. Maar echt aandacht besteden aan iemand die langere ziek is, is niet erg gewoon hier.

Het kan best zijn dat je collega ziek is en je deze het eerst half jaar niet meer ziet. Er wordt ook geen kaartje gestuurd. Hooguit een keer een telefoontje van een leidinggevende. Maar daar hoor je als collega's weinig van. Dus hebben we maar eens wat noren verrast met iets typisch Nederlands, een fruitmand. Ze zijn erg overdonderd als je er mee komt aanzetten en weten ook niet echt welke houding ze moeten aannemen. Dat is wel weer leuk om te zien.

Of Zahra erg besmettelijk was of niet Thomas werd ook ziek. En bracht wat uren door op de wc. Maar naar een paar dagen gaf hij het door aan Xander die nu ziek. Hopelijk is iedereen beter voor de paasvakantie (die iedereen hier vrij heeft).

Ook hebben we eindelijk een brief gekregen van de kinderarts. Zahra heeft geen gluten of andere allergie bewezen in het bloed. En we wachten nu dus af op een nieuwe afspraak bij de kinderarts ergens in mei. Eind april gaat ze in ieder geval naar de oogarts. Ze begint ook een klein beetje scheel te kijken.

Ik ben op een 2 daagse cursus geweest in Lillehammer voor mijn werk. Interessant voor een klein gedeelte. Er was veel algemene informatie over kanker. Maar leuk om eens wat andere mensen te ontmoeten en ook iets van de Noorse geschiedenis en onderzoeken te horen.

Gisteren had ik iedereen van mijn groepje met leeftijdgenoten van Zahra uitgenodigd voor een Nederlands-Indonesisch etentje. Dat was even wennen voor Noren. Ze zijn niet gewend aan zo'n uitgebreide warme maaltijd. Maar iedereen vond het erg lekker en wilde alles proberen. Het was nog een grote opgave om alle rondlopende kinderen te strikken voor een foto. Het was een gezellige avond.