Ontmoetingen...

Het is al weer een poosje geleden dat we iets geschreven hadden op de blog, we dachten er wel steeds aan, maar kwamen er niet toe. Te druk, te moe, te....

Het was de afgelopen tijd ook wel een beetje druk en vermoeiend moet ik zeggen. 's Avonds als het dan rustig was kwamen we er niet toe om ook maar iets te doen. Zahra lijkt gezond en actief, maar bij het consultatiebureau hebben ze al een paar keer niet de vaccinatie gegeven omdat ze ontzettend vaak koorts heeft (zomaar spontaan 39.5 koorts, 2 dagen lang, en daarna knapt het weer op) en dan mag je niet gevaccineerd worden. Daarnaast heeft ze het probleem dat ze niet tot nauwelijks aan komt in gewicht en 's avonds nogal huilerig kan zijn. Alles bij elkaar behoorlijk vermoeiend, maar... ze zijn naar het ziekenhuis in Lillehammer geweest voor een onderzoek en hopen dat we snel weten wat het probleem is of dat het probleem over gaat. Op de dagen dat ze ziek is is ze overigens nog steeds levendig, speelt (niet zoals op een normale dag, maar ze is er goed onder) maar ze mag dan niet naar de barnehage. De werkgevers van ons krijgen dus regelmatig een telefoontje 's ochtends dat we of thuis werken of niet kunnen komen.

Donderdag kreeg mijn werkgever ook zo'n telefoontje - ik kon niet op het werk komen, maar de oorzaak was een beetje anders.

Ik reed, zoals gewoonlijk, in de auto naar het werk en we moeten eerst een stukje omhoog naar de weg rijden. Nu was het de afgelopen tijd erg koud geweest met weinig neerslag (dus spekgladde ondergrond - geperste sneeuw) en er was een aardige hoeveelheid stuifsneeuw gevallen wat in combinatie met de wind toch aardige bulten kan opleveren - op de weg lag een 15 a 20 cm op sommige punten. De sneeuwdikte was niet zozeer een probleem, maar wel dat de banden in de sneeuw happen, maar de sneeuw dus totaal geen grip kan opleveren op de gladde ondergrond. Niet genoeg om naar boven te rijden in ieder geval.
Bijna boven aangekomen liep ik vast, maar dan moet je dus terugrijden (zonder mogelijkheid tot omkeren - weg is te smal) en ook achteruit over het spoor. En daar ging het dus fout... Auto gleed van de overgang af met 1 achterwiel en dat achterwiel kwam tussen de 2 rails. Op dat moment kan je maar 1 ding doen: uit de auto, proberen politie te bellen en wachten tot er een trein aan komt (welke ik probeerde te waarschuwen met een lampje) maar het mocht niet baten - de auto is totaal aan puin maar gelukkig (!) zat er niemand in de auto.





Het blijft vandaag even bij een kort bericht - we moeten straks op auto jacht (niet gepland, maar moet wel).
Een geluk bij een ongeluk, we waren net over gegaan naar een all-risk verzekering. Nu nog zien te bedenken hoe ik het schadeformulier moet gaan invullen....