Oogcorrectie

foto genomen met Xander's nieuwe camera


Vandaag waren we te gast in het ziekenhuis te Elverum. Het was al een poosje bekend dat we heen zouden gaan voor een operatie aan Xander's oogspieren, maar de afspraak kwam niet geheel zoals verwacht in februari. Ook na meerdere malen contact zoeken vanaf onze kant kwam er nog geen reactie die we verwachtten van het ziekenhuis.

Twee weken geleden hoorde ik van een collega, die vrijwilliger is bij de zwemclub in Hamar, dat er gratis zwemcurussen zouden zijn voor kinderen en dat er nog gaatjes over waren. De cursus was een 'intensieve cursus' (5 dagen lang, 2 uur per dag) waarbij kinderen geholpen zouden worden vanaf hun eigen niveau naar een zo hoog mogelijk niveau in die korte tijd. Aangezien Xander waterangst heeft leek het ons erg verstandig om het via een 'intensieve cursus' te doen, een half uurtje klassikaal helpt niet zoveel, er moest 'doorgepakt' worden. Vandaar dat we Xander aangemeld hebben en geprobeerd hebben zoveel mogelijk in het schema van ons om te gooien om dit te regelen - aardig gelukt. Het is uiteindelijk gelukt met wat afgesproken afwezigheid van het werk, een paar uurtjes vrij en minke's parttimen (de cursus was namelijk heel praktisch van 14.00 tot 16.00).

Enkele dagen daarna kwam er bericht van het ziekenhuis dat er een gaatje was voor Xander op donderdag 23 juni. Midden in de week met zwemcursu natuurlijk... We konden hierbij kiezen: doorgaan met deze afspraak of uitstellen tot ergens in de herfstvakantie - en gezien onze ervaringen met de strakke afsprakenhantering (kuch) dachten we al aan november. Te laat voor ons gevoel.

Uiteindelijk hebben we dus deze week 3x2 uur zwemtraining gehad en vandaag een operatie. Overigens hadden we voor onzelf als 'doel' voor de zwemcursus gesteld dat Xander niet meer bang voor water zou zijn. De maandagcursus begon met een geirriteerde Xander (op mij schelden dat ik hem had aangemeld en hij helemaal niet wilde) welke heel bang het water in ging en het liefst weer direct ging omkleden. 2 uur later zat ik met een Xander in de kleedkamer die helemaal blij was en zei dat het zwemmen wel ontzettend leuk was en hij de volgende dag weer wilde. Het doel was dus in 1 dag gehaald. Dinsdag was hij kopje onder (volledig) en woensdag probeerde hij zo lang mogelijk met zijn hoofd onder water te blijven. Vandaag na de operatie stelde hij als vraag 'en wanneer mag ik weer zwemmen?'.

De operatie was een correctie van de oogspier van het rechteroog. Xander pakte alles heel goed op, was redelijk ontspannen (ja, het was spannend, maar hij had de afgelopen tijd veel zitten zoeken op het internet en video's bekeken bij het Klokhuis over operaties) en wist precies wat er ging gebeuren. Hij kwam flink geirriteerd uit de narcose en na een 1 a 1,5 uur gemopper begon hij af te koelen en vroeg hij de verpleegster waar hij eten kon bestellen (alsof hij in een hotel lag).
Even later - na wat gegeten en gedronken te hebben - lag hij op bed spelletjes te spelen op de notebook (met 1 oog) en zei hij dat een operatie eigenlijk helemaal niet zo erg was.

Op het eerste gezicht lijkt het een erg succesvolle operatie geweest te zijn - morgen gaat hij met Minke voor controle naar het ziekenhuis om daarna door te gaan naar de zwemles (hij mag niet meedoen, maar wilde wel kijken) - waarschijnlijk ook omdat hij een T-shirt wil...