Chaos

Vandaag een beetje een sneeuwchaos. Tenminste, zo noemden ze het op diverse sites en op het nieuws. Maar ja, we moesten vandaag wel naar Oslo!

Ik had voor vandaag een dagje vrij genomen om samen naar Oslo te kunnen om voor Zahra een ID-kaart aan te vragen bij de Nederlandse ambassade. Maar gisteren hadden we op yr.no al gezien dat er een behoorlijke pot sneeuw zou vallen en we moesten vroeg op weg om alles te kunnen regelen.

Dus hadden we gisteren ons voorbereid. De Mondeo maar in het dorp neer gezet aan een doorgaande weg (daarmee wilden we naar Oslo) en bij het huis de Peugeot 106 met kettingen om klaar gezet zodat we niet om half 7 kettingen mochten gaan leggen in de sneeuw en gewoon konden 'overstappen' (vanaf ons huis mogen we eerst klimmen naar de doorgaande weg en we hadden niet de verwachting dat de buurman dan al het pad vrij gemaakt zou hebben). Dit bleek geen overbodige luxe - er viel een 35 cm sneeuw (volgens het meetstation Ringsaker Vea waar we naast wonen). Alhoewel het een langzame rit was (hadden ook een langere tijd gepland) is alles helemaal goed verlopen en is als het goed is over een 1,5 week alles rond voor Zahra en kunnen we naar Nederland voor een bezoekje.


Xander vond het helemaal geweldig in Oslo. Het was voor hem voor het eerst sinds tijden dat hij in een grote stad was en hij was helemaal druk van alle indrukken maar vond het wel geweldig.



klik voor fotoserie van de 'sneeuwchaos' in Østland (yr.no)


Update: nog een leuk fimpje gevonden op yr.no over neerslag in Oslo. Klik hier en speel de video af

ID-stress

We hebben ondertussen vele felicitaties mogen ontvangen, via email, blog, kaarten en pakjes. We willen iedereen hiervoor bedanken. We proberen nog wat tijd te vinden voor het persoonlijk bedanken voor alle pakjes. We zijn nog wel benieuwd naar de afzender(s) van deze hallmark-kaart gestuurd via hallmark.nl. Op deze kaart ontbrak namelijk een afzender, dus we zijn wel erg nieuwsgierig :)

Het vervolg op "suikergoed en marsepein".
Afgelopen woensdag mocht ik namelijk weer eens wat suikerwater op de nuchtere maag drinken en twee uur lang mij vervelen in de wachtkamer van het lab bij de huisarts. Dit alles om te kijken of ik nog last had van mijn zwangerschapdiabetes. Ik had Zahra maar meegenomen voor het geval het in die tijd al weer etenstijd was voor haar. Na twee uur kon eindelijk de huisarts Zahra bewonderen en kreeg ik te horen dat mijn nuchtere suiker goed was, en na 2 uur een beetje te hoog. De defenitie van diabetes is dat de bloedsuiker in nuchtere toestand boven de 7.0 ligt en na 2 uur boven de 11.0. Dit was niet het geval en mag ik dus weer suiker van de dokter. Ik heb wel een groter risico om diabetes te ontwikkelen en hiervoor wordt ik geacht om elk half jaar 1 keer nuchter mijn bloedsuiker te laten prikken. Dus kom maar op met de suikergoed en marsepein. (geniet, maar eet met mate)


Xander is afgelopen week wat losgekomen op de barnehage. Hij heeft sinds donderdag een vriendje op de barnehage, Feliks. Ze hebben heerlijk een treinspoor gebouwd. De juffen op school waren er ook blij mee omdat hij wat meer noors ging praten en ook makkelijk in de groep komt op deze manier. Op vrijdag is bij naar de 5-jarigen groep geweest op de barnehage. Dit is een voorbereiding op de "basisschool" (grunnskole)met alle kinderen die 5 jaar zijn en ouder. Ze leren er hun naam schrijven, tellen, vormen tekenen, klanken en ritmes en letters. Ook krijgen ze huiswerk mee naar huis, wat ze de volgende week weer mee moeten nemen. We hebben dus nog wat samen met Xander te doen.


Thomas was nog 3 dagen vrij afgelopen week, ik kan beter zeggen thuis. Want zondag had hij een upgrade gedaan in Gaupne vanaf huis, want dat ligt nog al ver bij ons vandaan. Klik hier voor een kaartje met de afstand. Maandag kreeg hij te horen dat er iets niet werkte net zo als aan het eind van de middag. Maandagavond had hij nog een jaarbijeenkomst op het werk. Dinsdag moest hij ook nog wat werken vanaf huis, dus veel vrij bleef er niet over.


Zahra doet het erg goed, op wat darmkrampen na. Ik/we krijg(en) nu ook wat meer nachtrust. Zahra slaapt nu ergens tussen 21.00 uur en 8.00 uur 6 uur lang. Ze is nu toe aan een maatje grotere luiers en kleren (maatje 56). Ook is ze nieuwsgierig naar de omgeving als ze wakker is. De drukte van haar grote broer hoeft ze niet altijd, maar even samen in bed bij Xander vind ze geen probleem. Xander vind het heerlijk om haar dan even te knuffelen en te bedelven onder een kussenregen.

Op dinsdag was eindelijk onze huwelijksakte binnengekomen vanuit nederland. Deze hebben we nodig om een nieuw proces te doorlopen voor een circulaire B-65. Ditmaal niet voor een verblijfsvergunning, maar voor een nederlandse ID-kaart voor Zahra. Bij de geboorte is door het ziekenhuis bericht gegaan naar het bevolkingsregister dat ik een kind heb gekregen. Daarna kregen bij een formulier thuisgestuurd met een persoonsnummer voor Zahra. Alleen moesten wij het formulier terugsturen met de volledige namen van Zahra om daarna een geboorteakte te ontvangen. Dit ging allemaal heel spoedig, want 2 dagen na het inleveren van het formulier kregen we al een geboorteakte opgestuurd. Hiermee moesten we naar de fylkesmannen (provinciale dienst) om een apostillestempel op de geboorteakte te laten zetten, zodat ze er zeker van zijn dat het een echt document is. Nu hebben we alle documenten bij elkaar verzamelt voorzien van alle toeters en bellen om naar de nederlandse ambassade te gaan in Oslo om een ID-kaart voor Zahra aan te vragen. Nu gaan we maandag proberen om nog een pasfoto te laten maken volgens de nederlandse strenge eisen. En kunnen we met onze aanwezigheid in combinatie met onze huwelijksakte, de gestempelde geboorteakte en goede pasfoto's eens een kijkje gaan nemen bij de nederlandse ambassade. Hopelijk hoeven we geen Asterix en Obelix methode te gaan toepassen (zie blog vrijdag 15 augustus) om in maart naar Nederland te kunnen gaan met z'n vieren.

Afgelopen weekend was het flink aan het dooien, we konden dan ook weer wat gras en ander groen terug vinden in het landschap. Sinds vrijdag is het weer aan het sneeuwen en ligt er nu al weer een aardige laag, circa 15cm. Volgens de voorspelling blijft het tot na het weekend sneuuwen, al nemen we dit met een korreltje zout.

Speurders gezocht! We zijn nog op zoek naar diegene van wie Xander de krullen heeft gekregen.

blog-crisis

Zo, dat is even schrikken. Daar zijn we weer.

De laatste keer dat we iets schreven was op 6 december. Op 14 december hebben we wel wat laten horen, maar echt schrijven... nee, dat was het ook weer niet.
Om de afgelopen 1,5 maand nu in detail te beschrijven wordt wat lastig, vandaar een kleine inhaalrace, genaamd blog-crisis.

Op 14 december is dus Zahra geboren. Ondertussen weten de meesten ook de 2e naam die we bedacht hadden. Voluit is het dus Zahra (NL variant: Sara) Jannicke (NL variant: Janneke/Jeannette) Brinkman.
In Noorwegen is het normaal om in het ziekenhuis te bevallen en daarna daar ook een poosje te blijven. Kraamzorg kennen ze hier niet, zoals in Nederland, dus mag je een weekje in hotel 'sykehus' blijven. In eerste instantie zou ze op woensdag al weer naar huis gaan, maar... de voeding wilde niet echt lekker op gang komen (eigenlijk wilde Zahra het niet opdrinken) dus was het advies van de verpleegsters 'blijf nog maar een paar dagen' om niet te veel stress thuis te hebben. In die week heeft Minke aardig wat data verzameld (foto's en filmpjes)





Die week was het wat chaotisch. Ik bracht Xander naar de barnehage, door naar het werk, terug Xander halen, samen naar het ziekenhuis, daar eten, naar huis, naar bed en dat de volgende dag herhalen. Xander was het hier niet helemaal mee eens, want zijn kleine zusje moest mee naar huis. Het kostte wat overtuigingskracht, maar uiteindelijk begreep hij dat dat nog even moest wachten. Woensdag begon mijn 'papa-permisjon' (dat duurt hier 2 werkweken, maar samen met de kerstvakantie en nog een cursus tussendoor betekende dat dat ik per 15 januari weer moet werken) en werd het wat rustiger. In de dagen er na kwamen in de middagpauze vaak wat collega's van Minke langs om even te buurten. Het was natuurlijk ook erg dichtbij (afdeling af, straat oversteken, met de lift naar boven, klaar) en Minke had vanaf haar kamer zelfs uitzicht op de wachtkamer van de afdeling radiotherapie (kon precies zien of ze het wel druk genoeg hadden daar).

Omdat ik me *kuch* begon te vervelen op woensdag ben ik maar eens op pad gegaan voor een 2e auto. (Eigenlijk was ik moe, zat ik even bij te komen achter de PC en kwam toevallig de auto tegen... )

Momenteel hebben we een Noorse auto (Mitsubishi Galant) en nog steeds een Nederlandse auto (Ford Mondeo). Van onze verzekeraar mogen we hier nog mee rijden tot eind februari en daarna is hij onverzekerd. Gevolg is dat we OF hem moeten verzekeren voor een absurd bedrag OF hem moeten importeren voor een absurd bedrag (er zit wat schade aan). Uiteindelijk heeft een calculator het lot van de auto bepaald: hij gaat naar de noorse sloper tenzij iemand anders hem komt ophalen ( *gratis af te halen* ). Eigenlijk best wel jammer van de auto, maar economisch is dit voor ons de beste keuze.
Gevolg is dat we een andere auto moesten kopen en we stonden in dubio: of een grote station kopen als familie-auto of eerst een kleine zuinige auto voor op en neer naar het werk. Toevallig kwamen we deze auto tegen en toen was het direct duidelijk: ik ga met een Peugeot 106 naar het werk. Donderdag mocht ik deze auto dus regelen inclusief verzekeringen e.d. (en de administratie bij DnB Nor weer op orde brengen ivm een chaos in mijn account).

Vrijdag 19 december was Xander jarig! Wel een beetje raar - met z'n 2-en thuis en hem naar school gebracht (was laatste dag op de barnehage, dus groot feest in combinatie met zijn verjaardag).
Minke mocht 19 december ook naar huis en na een rondje over de afdeling Stråleterapi (Radiotherapie) om daar beschuit met muisjes te brengen (reactie: huh? taartversiering?) met z'n 3-en in de auto gestapt. We hebben eerste de Peugeot opgehaald bij de garage en deze naar huis gereden. Daarna hebben we met z'n 3-en Xander opgehaald bij de Barnehage (wat hij natuurlijk geweldig vond) om daarna naar huis te gaan en zijn verjaardag te vieren.

Met het virtueel aanwezige bezoek (via Skype) de kado's uitgepakt. Xander was het meest in zijn nopjes met het houten treinset en de Pieter Post auto's (in noorwegen Postmann Pat).

Zondag had Xander nog het Juletrefest op de Barnehage. Het begon met dat alle kinderen konden spelen (en dat werd natuurlijk met de slee spelen vanaf de heuvel).



Daarna was het wat eten: lompe met pølse en daarna risegrøt (dikke, in melk gekookte, rijst met suiker/kaneel/boter). Na dit typische kerst-eten ging iedereen rond de kerstboom staan, rondjes lopen en liedjes zingen. Het laatste liedje wat gezongen werd was voor de Julenisse (soort noorse kerstkabouter) in de hoop dat hij kwam om wat lekkers te geven.




Natuurlijk kwam de nisse en had voor iedereen een zakje snoep bij zich. Dit werd gevolgd door een (hoe kan het ook anders?) loterij en na deze trekking was het feest al snel afgelopen en ging iedereen weer naar huis (ook omdat het al aardig donker begon te worden).
's Avonds was er nog kraambezoek (Menno en Gea) en die hebben ons van de blauwe muisjes afgeholpen (we hadden zowel roze als blauwe muisjes meegenomen uit NL maar op de een of andere manier gingen de roze muisjes vrij snel op).

Maandag 22 december kregen we het volgende bezoek. Minke's ouders kwamen langs en bleven tot 31 december en hebben hier dus het kerst met ons gevierd. Xander vond kerst-avond geweldig (volgens mij kwam dit vanwege de kadootjes) en na enkele rondes kadopapier scheuren en naar de boom rennen voor het volgende kado was het hele huis bezaaid met speelgoed en papiersnippers. Ook had hij weer een uitbreiding voor zijn houten treinset dus de baan kon nog langer gemaakt worden. Volgens Xander was dit echter nog steeds niet lang genoeg en we reden na de kerstdagen naar de Biltema voor nog meer treinspoor van zijn zakgeld.
Xander heeft in die week nog laten zien hoe je moet slee-en en opa en oma mochten ook mee doen. Uiteindelijk viel hun de kou enorm mee (gewoon goed aankleden en spijkerbanden zijn ideaal onder een auto als je over het ijs moet) en hebben ze de winter maar meegenomen naar Nederland. Hier werd het na hun vertrek spontaan een stuk warmer (van -18C overdag naar rond het vriespunt) en in Nederland werd het flink koud (daar was het spontaan -20C 's nachts!).

Met de kerstdagen was er ook een kado met een frituurpan. Natuurlijk moesten we deze goed testen en op oudejaarsdag hebben we oliebollen gebakken. We hadden eerst nog het idee om deze ook aan de buren te geven, maar volgens mij hadden ze hoogte gekregen van deze snode plannen en zijn ze allemaal vertrokken naar familie/vrienden en hebben ze ons alleen gelaten op het terrein. Toch was oudejaarsavond erg gezellig en Xander vond het vuurwerk afsteken helemaal top en stond te joelen als er weer iets de lucht in ging. Daarna hebben we nog een rondje zitten bellen / skypen en om 2 uur hebben we allemaal het bed weer opgezocht om de volgende dag flink moe te zijn.

Op nieuwjaarsdag hebben we maar een troostpakket gebracht naar Mesnali. We hoorden van Menno via de SMS dat de oliebollen van hun niet geheel gaar waren geweest en aangezien wij nog genoeg over hadden zijn we in de auto gestapt om daar de oliebollen te nuttigen.

De week daarna werd het wat rommelig. Zahra begon steeds meer last te krijgen van buikkrampen en verstoorde aardig de nachtrust. Gevolg was dat we overdag de nachtrust wilden inhalen (maar Xander vond dit idee weer niet zo geweldig) en aan het einde waren we allemaal flink moe...

Op 5 januari begon het leven weer gewone vormen aan te nemen. Xander ging voor het eerst naar de nieuwe Barnehage en dit bevalt hem wel goed. Natuurlijk is het wel totaal anders dan de vorige natuur-barnehage (eigenlijk was dat veel leuker) maar het is wel een goede voorbereiding op de school waar hij na de zomervakantie waarschijnlijk heen gaat.

Vanaf 6 januari mocht ik met verlof van het nachtbraken en ging naar Oslo voor een cursus bij Microsoft. De cursus was erg leerzaam en het hotel in het centrum van Oslo was ook niet verkeerd. 's Avonds nog even een rondje lopen door het centrum (en bij de kades langs) is best wel ontspannend. Donderdag voelde de stad totaal anders aan. Ik wilde wat gaan eten, maar veel restaurantjes waren dicht en het personeel stond gespannen achter dichte deuren te kijken. Raar... Ook niet helemaal normaal waren de helicopters boven het centrum en de hoeveelheid sirenes. De sfeer was erg gespannen en het werd een onrustige nacht. De volgende ochtend begreep ik pas helemaal wat er aan de hand was geweest: in de straat er naast waren flinke rellen uitgebroken (op 10 januari hebben ze dit trouwens nog een keertje overgedaan)



Rellen in Oslo - 8 jan 2009


Natuurlijk hebben we nog een flinke hoeveelheid foto's geschoten de afgelopen weken, een kleine verzameling hiervan hebben we in een foto album voor jullie gezet.

Jaarwisseling