zoeken naar balans

Na een rustig weekend, omdat Xander koorts had gevat, begonnen we weer aan een werk en school week. Deze begon rustig. Op dinsdagavond was er weer JUBA en ditmaal zouden de kinderen een beetje mee krijgen van de nederlandse traditie Sint Maarten. Ze hadden al 2 weken hard gewerkt om een lampion te maken. En nu kondern ze dan eindelijk zien wat de bedoeling was. Omdat de Noren niet gewend zijn dat kinderen met een lampion langs zouden komen, stond ik op de route die ze zouden lopen met de lampion. Gelukkig voor de kinderen had ik ook nog wat lekkers mee, en na het zingen van het vertaalde sint Maarten liedje, 11 november is de dag.... konden ze dan eindelijk het fel begeerde snoepgoed in ontvangst nemen. Het werd niet erg vroeg al met al en het was dan maar goed dat Xander de volgende dag een beetje kon bijslapen net als ik. Xander wilde graag samen spelen woendag, maar er waren ook nog wat klusjes in huis te doen. Gelukkig konden beiden uitgevoerd worden. En na het eten zou ik nog op het werk een kerstkaart gaan maken, dus na een snelle maaltijd ging ik er vandoor. Volgens Xander hoefde hij die avond geen bijbel te lezen, want anders had mama het verhaal niet gehoord. Tja daar was wel goed over nagedacht.

Op het werk was het ondertussen muisstil en ik was even bang dat er niemand was. Maar iedereen was zo inspannend bezig dat ze geen tijd hadden voor het normale drukke geklets. Na enige tijd had ik de achterstand die ik had, doordat ik later was gekomen, redelijk snel ingehaald. En hier het resultaat.

Donderdag na het werk nog wat inkopen gedaan, zodat ik 's avonds nog een arretjescake en boterkoek kon maken voor mijn laatste dag. Na wat uitproberen met de oven, was uiteindlijk de tweede boterkoek geschikt als lekkernij voor op het werk. En de arretjescake stond afwachtend in de koelkast tot de volgende morgen.

Wakker worden op de laatste werkdag is raar, maar als je dan ook nog tot de ontdekking komt dat het heeft gesneeuwd geeft wel een hele andere indruk. Na 20 centimeter sneeuw van de auto's te hebben geveegd, konden we in de sneeuw naar ons werk. Ik was een paar minuten te laat, maar thomas kreeg onderweg naar het werk problemen met de auto en is dus eerst maar eens naar de garage gereden. Dit bleek uiteindelijk te liggen aan niet goed geblanceerde wielen (loodjes er af gesprongen op de hobbelwegen bij de barnehage).

Mijn dag verliep vrij rustig. Tussen de middag bij de lunsj (jaja... lunch) kon ik mijn collega's verblijden met de nederlandse lekkernij. En zij hadden voor mij nog een cadeautje, Glaswerk uit Gjøvik, zodat ik ze niet zou vergeten. Een theelichtje en een schaal voor chocolade zodat ik het thuis gezellig zou hebben op de bank tijdens het uitrusten. En ik moest zeker langs komen als ik mij verveelde.

Mijn leidinggevende kwam uiteindlijk met een grote verrassing. Ik moest haar zeker bellen als ik geen oppas had voor Xander tijdens de bevalling. Dan kwam zij wel naar het ziekenhuis om daar op Xander te passen. Dat was wel het laatste wat ik had verwacht. Nu maar niet hopen dat ik tijdens de geplande Julebord op 7 december ga bevallen, want dan krijg ik denk ik weinig hulp van mijn collega's. Dan zitten ze vol met alcohol...

Aan het eind van de dag na afscheid te hebben genomen van iedereen, ging ik Xander op halen van de barnehage, zodat Thomas de auto bij de garage kon weg halen. Het grote verschil was het weer, want in Gjøvik had het gesneeuw, maar in Hamar was het spiegelglad van de ijzel (en dus opassen dat je niet omvalt!)

In het weekend was er weinig gepland, wel moesten we van Xander ski's kopen. Helaas voor Xander was de sneeuw van gisteren volledig bevoren, dus met skieën moet hij nog even wachten. Wel konden we alle kanten op glibberen en is het wederom oppassen dat niet de zwaartekracht te veel getest wordt. Het was voor het eerst dat het bijna onmogelijk was om de weg naar boven te rijden, zelfs met spijkerbanden.