Contractueel werkloos

Tijd om weer eens wat te schrijven in ons wekelijkse dagboek. Nadat de rust weer was terug gekeerd na het bezoek, werd Xander ziek. En er viel sneeuw. De werkweek was voor mij zeer kort doordat ik een dag met Xander thuis was omdat hij ziek was en daarna was het mijn eigen wekelijkse dagje dat ik was ziek gemeld. Dus donderdag maar eens weer naar het werk gegaan. Het werken is hier ook zo vermoeiend :-) Hier had ik een ontmoeting met de leidinggevende van de laboranten uit Oslo en Gjøvik. Ze had vele verhalen over mij gehoord. Gelukkig waren deze allemaal posistief. Ook had ik 's ochtends al gehoord dat ze me naar mijn verlof, oftewel mijn werkloosheid, graag een vast contract wilde geven. Maar eerst moest ik rustig met verlof gaan en minstens een half jaar. De vrijdag was ik al weer vrij, omdat de barnehage weer eens geplande dag dicht was. En er dus geen opvang/school was voor Xander. Eigenlijk had ik in Nederland willen zijn bij de trouwerij van André en Marjan. Helaas was dit door het vliegverbod (kans op springend vruchtwater) niet mogelijk. We hopen dat jullie een fijne dag hebben gehad.

Thomas moest deze week wel fulltime werken ;-) Vooral rijden in de sneeuw en maken van foto's was een van zijn bezigheden. Daarnaast het proberen te verstaan van dialecten en het ontwikkelen van een eigen Noors dialect, genaamd nedernoors.

De vrijdagavond mocht ik de tieners in de kerk in Lillehammer weer vermaken met wat muziek. Het gaat een beetje rommelig, maar gelukkig komt er uiteindelijk toch nog een redelijk stukje muziek uit de instrumenten. Maat houden blijft lastig, maar na een uurtje oefenen kunnen we dan toch nog een liedje ten gehore brengen zonder dat iedereen zijn eigen ritme en tempo aanhoudt ;-)

Zaterdag is het tijd om Xander te voorzien van een aantal wintersbenodigdheden voor school. We gaan dan ook op stap naar Hamar, om terug te keren met winterschoenen. Dit zijn een soort van hoge laarsen met voering. Volgens Xander in de winkel helemaal niet warm, maar na een dagje dragen ging hij er toch anders over denken. Ook nog een extra dress (een gummi skipak) gekocht, omdat hij vond dat de andere te groot was.

Na het eten kon Xander eindelijk in zijn lang verwachte schuimbad duiken. Hij wilde al heel lang graag schuim in het bad, helaas heeft hij zo nu en dan een wat vergeetachtige moeder. Nadat de hele badkamer geheel schoongespoeld was met schuimgolven was het toch echt bedtijd tot spijt van Xander.

Zondag zijn we lid geworden van de baptistengemeente in Lillehammer. We zouden een stukje inleiding houden. Gelukkig hebben ze ook een vetaler van het Nederlands naar het noors in de gemeente. Ons Noors gaat vooruit, maar om een heel stuk zo even te vertalen gaat toch nog net iets te ver. We hebben dankzij de vertaling van Menno onze inleiding in het Noors kunnen doen. Nadat de gemeente onze toetreding had goedgekeurd werd het met ons gebeden. Bleek dat het gewenst was om te knielen, dit gaat mij tegenwoordig niet zo makkelijk meer af. Gelukkig kreeg ik bij het opstaan enige hulp.

Maandag mochten we ons weer nuttig maken op het werk. Thomas zat bij een klant, waar hij vrijdags iets had opgeleverd. En had voorgesteld om 's maandags daar support te leveren en problemen op te lossen. Dit werd door de noren dat ook met beide handen aangegrepen. Dat was namelijk geen gebruikelijke procedure. Noren lopen gewoon weg als iets klaar is, als het niet werkt dan bel je maar en dan kijken ze wel wanneer ze tijd hebben om langs te komen. Voor mij was het een rustig dagje. Ik mocht van mijn collega's niet meer te veel lopen en werd dus aan de papierarbeid gezet. Voor een dagje niet erg.

Dinsdag zou Xander voor het eerst alleen naar de kerk gaan voor de gezamelijke maaltijd en JUBA. Hij zouden worden opgehaald door Gea en daar had hij erg veel zin in. Hij voelde zich dan ook erg groot. Ze gingen op de JUBA lampionen maken, ik had wat met de voorbereidingen geholpen en Xander zou helpen met het zoeken van takken. Nadat alles in de auto was ingeladen vertrok Xander met Gea en Jurjen. Wij zouden ondertussen thuis eten (maar kwamen tijdens de voorbereiding hiervan er achter dat we acher Gea aan mochten rijden om het voorbereide werk mee te geven - dit lag nog naast de etenstafel....), om vervolgens in het ziekenhuis in Gjøvik een rondleiding te krijgen op de bevalling en kraamafdeling. Omdat het niet toegestaan is om kinderen mee te nemen op de rondleiding, was het zo een goede oplossing. We hebben uitleg gehad hoe de procedure is met de bevalling en na die tijd. Erg afhankelijk hoe alles verloopt zal ik toch zeker 3 dagen daar gaan doorbrengen. Ook moet alles gezellig zijn en vooral moet je je goed kunnen ontspannen. Er zijn verschillende mogelijkheden qua pijnbestrijding, waaronder accepunctuur en lachgas. En mocht je het zelf niet nodig hebben, misschien je partner wel. Na afloop van de bevalling wordt je dan overgeplaatst naar een kamer, waar je dan samen met bent met partner en baby. We zullen wel zien tegen die tijd hoe dit alles zal verlopen.

Na de rondleiding Xander opgehaald bij de kerk in Lillehammer. Hij had het erg naar zijn zin gehad en moest toch echt even zijn lampion laten zien.

Woensdag had ik weer een uitslaapdag. Thomas zat in Eidskog ongeveer 2,5 uur rijden vanaf Moelv (wat dakzij de mist zowel heen als terugweg iets meer werd). Xander was naar de barnehage. Het rare was al de hele week dat het in Hamar mistig was en in Moelv en Gjøvik mooi weer was. Xander was på tur (op pad) geweest en had het erg naar zijn zin gehad. Samen ben ik met Xander naar de bibliotheek geweest, om weer een nieuwe noorse boekjes te lenen en een cd met kinderliedjes. Tot mjin verbazing kende Xander al vele liedjes en zong ze mee. Samen met Xander 's avonds naar de ouderbijeenkomst geweest, omdat Thomas nog door de mist 2,5 uur naar huis moest rijden (wat dankzij de mist.... ach laat ook maar). Daar bleek dat ik toch wel erg gewemd was aan het Totens dialect en ik nog niet zo veel verstand heb van het Hedmarks dialect. Gelukkig hoefde ik niet veel te zeggen. Het ging vooral over het personeel, wat op sommige dagen wat ontbreekt. En over het juletrefest (kerstboomfeest. Zelfs na de vergadering heb ik nog geen idee wat ik me hierbij voor moet stellen. Behalve dat er cadeautjes komen voor de kinderen en we veel eten moeten wegwerken. Xander heeft laten zien dat hij goed kan stil zitten tot verbazing van de noren.

Donderdag was het weer eens tijd voor een bezoekje aan de verloskundige. Het gekke is dat ik nog steeds niet gewend ben, dat het altijd uitloopt. En ik dus weer veel later op mijn werk was dan ik dacht. De verloskundige was dit keer erg tevreden. Bloeddruk en urine was goed. Ik hou vocht vast, maar dat was niet meer geworden. Mijn buik groeit in eigen tempo net zo als het kind. Het enige waar ze veel moeite voor gedaan heeft, is proberen of te het hartje kon horen op een andere manier dat via de rug. Dat is haar niet gelukt, want het kindje ligt nog al raar gedraaid in mijn buik. Dat wist ik al wel, want zo nu en dan heb ik erg last van druk op mijn ribben, lever en maag.

Op het werk heb ik eindelijk mijn lang verwachte contract kunnen ondertekenen wat vanaf 1 september geldig is. Het nieuwe contract is na enkele maanden (hoe kan het ook anders!) foutief opgeleverd... een verkeerde begindatum van mijn contract. Dit mocht met de pen aangepast worden van Oslo (ja, die zagen het contract al weer terug komen) en nu is er dan toch een ondertekend contract. Tja typische noorse eigennaardigheden. Het contract zal overigens niet meer zo lang geldig zal zijn, namelijk tot volgende week vrijdag. Maar ik heb een contract!